در مقایسه تکنولوژی توالی یابی نسل جدید (Next Generation Sequencing) با qPCR، تفاوت اصلی قدرت پیداکردن در واریانت هاست.
با اینکه هر دو روش در تشخیص واریانت ها با حساسیت بالا و قابل اعتماد هستند، qPCR تنها توالی های خاصی را می تواند بخواند. در مقابل، NGS یک رویکرد بدون پیش فرض است که برای بررسی واریانت ها به دانش اولیه ی توالی نیازی ندارد. توالی یابی نسل جدید (NGS) قدرت بیشتری در تشخیصص ژن ها و نیز حساسیت بالاتری نسبت به کمیت واریانت های خاص دارد.
NGS و qPCR از نظر مقیاس پذیری و توان عملکرد هم متفاوت هستند. درحالیکه qPCR برای هدف های چند نقطه ای مناسب است، استفاده از این روش در خوانش ژن ها با تعداد بالا بسیار پیچیده می شود.
روش NGS برای خوانش نقطه های بسیار زیاد و نمونه های زیاد مناسب است. با استفاده از NGS می توان واریانت ها را در بین هزاران منطقه ی هدف در ساختار ژنتیکی برپایه ی یک وضوح خاص مشخص کرد.
دکتر لیندا پسکاتلو (پروفسور دانگشاه کنکتیکات ایالات متحده)
“مطالعات مرتبط با ژن ها برای شناخت واریانت ها، بسیار گیج کننده و مبهم و مانند ماهیگیری بود. ولی توالی یابی نسل جدید NGS، به ما این امکان را می دهد که همزمان بخش های بسیار بزرگتری از ژنوم را مطالعه کنیم.”
از روش qPCR معمولا برای تعداد تارگت های زیر 20 عدد استفاده می شود و شناسایی واریانت های مشخص و محدود استفاده می شود. ولی توالی یابی نسل جدید NGS برای خوانش ژن های بسیار زیاد و با داشتن نمونه های متفاوت استفاده می‌شود. این روش های نوین در زمان و منابع صرفه جویی می کنند.
مای اسمارت ژن؛ به عنوان ارائه دهنده خدمات تحلیل‌های داده‌های ژنتیکی از تکنولوژی NGS استفاده می‌کند.
