بلاگ

شاید تصور کنید اوتیسم فقط در کودکان دیده می شود یا اوتیسم در بزرگسالی  رفع خواهد شد. در سال‌های اخیر آگاهی از اختلال اوتیسم (ASD) در بزرگسالان به طرز چشم‌گیری افزایش یافته است، که روند روبه رشد اهمیت مسائل روانشناختی و درک این موضوع که تشخیص و درمان اختلالات در تمامی سنین می تواند مفید باشد.

در ادامه اطلاعات کاملی در مورد اختلال اوتیسم در بزرگسالی به شما ارائه خواهیم کرد.

اوتیسم در بزرگسالی

اختلال طیف اوتیسم (ASD) در همه گروه‌های سنی، نژادی، قومی و اقتصادی اجتماعی رخ می‌دهد. اوتیسم به طور کلی با مشکلات اجتماعی، ارتباطی و با رفتارهای تکراری مشخص می‌شود. اغلب اشکال شدید ASD در دو سال اول زندگی کودک تشخیص داده می‌شود، اما اوتیسم خفیف ممکن است تا بزرگسالی بدون آنکه به آن توجه شود ادامه پیدا کند یا حتی با سایر اختلالات روانی اشتباه گرفته شود.

اوتیسم شدید در دو سال اول زندگی تشخیص داده می شود.

آیا میدانید اوتیسم یکی از اختلالاتی است که احتمال بروز آن از طریق تست های ژنتیکی مای اسمارت ژن قابل تشخیص است؟ برای اطلاعات بیشتر به اینستاگرام ما مراجعه کنید یا تماس 66051855-021 بگیرید.

اوتیسم شدید چیست؟

اوتیسم شدید در دو سال اول زندگی تشخیص داده می شود.  اوتیسم شدید تحت عناوینی چون اوتیسم عمیق، اوتیسم کارایی پایین یا اوتیسم کانر هم شناخته می شود. افراد دارای این سطح از اختلال به حمایت همه جانبه در امور زندگی نیاز دارند.

نمود بیرونی اوتیسم در سه زمینه اصلی رخ می دهد:

• تعاملات اجتماعی
• ارتباط کلامی و غیرکلامی
• رفتارهای تکراری

اوتیسم در بزرگسالان ممکن است علائمی شبیه اختلال بیش فعالی با کمبود توجه (ADHD) از خود نشان دهند. بعضی دیگر ممکن است علائمی مانند اختلال زبان گفتاری داشته باشند. نتیجه نهایی اوتیسم بزرگسالان می تواند به روش‌های مختلفی آشکار شود. صرف نظر از تظاهر یا شدت، علائم ASD می‌تواند در زندگی روزمره چالش ایجاد کند.

علائم اختلال اوتیسم در بزرگسالان

وجود اوتیسم در بزرگسالی در این بازه بیشتر به علت تشخیص‌های اشتباه در گذشته مانند وجود بیش فعالی در فرد و یا وسواس می‌تواند باشد. معمولا در این سنین اختلال به شکل مادام العمر ادامه می‌یابد و برخی علائم را نشان می دهد. برای مثل:

• از علائم اوتیسم در بزرگسالان، تقریبا می‌توان گفت هیچ دوستی ندارند و به ارتباط با دیگران بی علاقه هستند.
• از ارتباطات چشمی به شدت فرار می‌کنند.
• به صداهای بلند و یا مزه و بوی قوی واکنش منفی نشان می‌دهند.
• درکی از ایما و اشاره در صورت دیگران و همچنین تغییر حالات عاطفی و هیجانی آن‌ها ندارند.
• از دیگر علائم اوتیسم در بزرگسالان، رفتارهای تکراری و غیر منتظره مثل ضربه زدن به بدن خود یا با دست به میز زدن است.
• برای خود برنامه مشخص و روالی روتین تنظیم می کنند و هر گونه تغییر کوچک در آن موجب عصبانیت یا واکنش شدید آن‌ها می‌شود.
• علائم اوتیسم در بزرگسالان، در مواردی که اوتیسم شدیدتر است افراد قادر به انجام کارهای روزمره و عادی خود مثل لباس پوشیدن و حتی دستشویی رفتن هم نیستند. اضطراب، بی خوابی، سردرد، تپش قلب، افسردگی، خنده های بلند بی دلیل و تکان‌های شدید بدنی از جمله سایر علائم وجود اوتیسم شدید در بزرگسالی است.

• در مورد چند زمینه خاص مورد علاقه (مانند یک دوره تاریخی، مجموعه کتاب ها، فیلم، صنعت، سرگرمی یا رشته تحصیلی) اطلاعات زیادی دارند.
• در یک یا دو حوزه موضوعی علمی چالش برانگیز بسیار باهوش هستند، اما در انجام کارهای معمول در زمینه‌های دیگر بسیار مشکل دارید.
• از علائم اوتیسم در بزرگسالان حساسیت بیش از حد به ورودی حسی (مانند درد، صدا، لمس یا بو) است.
• دیگران شما را به عنوان فردی غیر عادی تصور می کنند.
• تفسیر احساس، حالات و آنچه دیگران فکر می کنند برایشان دشوار است.
• مشکل در تفسیر حالات چهره، زبان بدن یا نشانه های اجتماعی
• توانایی کنترل احساسات خود را ندارند.
• به راحتی نمی توانند مکالمات را ادامه دهند.
• دشواری در رد و بدل طبیعی مکالمه، حالت رباتیک گونه دارند.

اگر این نشانه‌ها یا علائم اوتیسم در بزرگسالان را دارید، با یک پزشک یا متخصص بهداشت روان برای ارزیابی رسمی مشورت کنید و درباره گزینه‌های درمان علائم اوتیسم در بزرگسالان بیشتر بیاموزید.

نشانه های اوتیسم در بزرگسالان در محل کار

علائم ASD براساس شدت آن در افراد مختلف تظاهرات مختلف دارد اما در محل کار این علائم تقریبا مشابه است:

• هنگامی که با رئیس خود در حال مکالمه هستید، ترجیح می‌دهید به دیوار، کفش یا هرجای دیگر نگاه کنید اما مستقیماً به چشمان او نگاه کنید.
• همکاران شما می‌گویند شما مانند یک ربات صحبت می‌کنید.
• هر یک از وسایل روی میز شما جای خاصی دارد و شما دوست ندارید که کسی آن را جابه‌جا کند.
• رفتارهای غیرعادی در جلسات مثل سرفه زدن یا صاف گردن صدا به طور مکرر.
• هنگام صحبت با رئیس خود، نمی‌توانید تشخیص دهید که او از عملکرد شما راضی است یا خیر؟

اوتیسم در بزرگسالی چگونه درمان می شود؟

درمان بزرگسالان به طور کلی مانند کودکان مبتلا به ASD نیست. گاهی ممکن است بزرگسالان مبتلا به ASD تحت درمان رفتاری شناختی، کلامی و کاربردی قرار بگیرند. بیشتر اوقات باید به دنبال درمان‌های خاص بر اساس چالش‌هایی که تجربه می‌کنند (مانند اضطراب، انزوای اجتماعی، مشکلات رابطه یا مشکلات شغلی) باشند.

برخی از درمان‌های پیشنهادی اوتیسم در بزرگسالی:

• مراجعه به یک روانپزشک با تجربه در اوتیسم برای ارزیابی پزشکی
• مشاوره با مددکار اجتماعی یا روانشناس برای درمان گروهی و فردی
• مشاوره به طور مداوم
• توانبخشی شغلی (برای مشکلات مربوط به شغل)
• مصرف داروهای تجویز شده برای علائمی مانند اضطراب، افسردگی و مسائل رفتاری که ممکن است در کنار ASD رخ دهد.

بسیاری از بزرگسالان مبتلا به اوتیسم از طریق گروه‌ها و انجمن‌ها و همچنین ارتباط شخصی با دیگر بزرگسالان در طیف اوتیسم حمایت شده‌اند.

اگر مبتلا به ASD هستید، می‌توانید به دنبال درمان‌هایی باشید که به بهبود کیفیت زندگی و چشم انداز شما کمک می‌کند. گرچه تشخیص بزرگسالان به عنوان مبتلا به اندازه کودکان معمول نیست‌، اما بیشتر افراد بزرگسال درخواست ارزیابی اوتیسم را دارند. در مورد اوتیسم کودکان در اینجا بخوانید.

اوتیسم در کودکان، معمولا با ویژگی های ظاهری زیر شناخته می شود؛ در ظاهر کودکان اوتیسمی:

• قسمت بالایی صورت کودکان مبتلا به اوتیسم از حالت عادی پهن تر است.
• چشم های این کودکان اغلب بزرگ و حالتی گشاد دارد.
• بین هایی کوچک یا پهن دارند.
• زیر بینی و بالای لب برخیز این کودکان، یک شیار دیده می شود.
• دهان بزرگ دارند.
• فیلتروم (فرورفتگی بالای لب) آن ها پهن تر از حالت عادی است.

در ادامه مقاله، ویژگی های ظاهری کودکان اوتیسم را جزئی تر بررسی می کنیم.

اختلال اوتیسم در کودکان یا خود درماندگی، نوعی اختلال عصبی و روانی است که طیف‌های مختلفی دارد. آیا اوتیسم بیماری است؟ آیا بی حوصلگی کودک شما نشانه ی اوتیسم است؟ ظاهر کودکان اوتیسم چگونه است؟ برای آشنایی بیشتر در ابتدا به معرفی اولیه اوتیسم می‌پردازیم. پس از آن به علل وعوامل تاثیر گذار اوتیسم در کودکان، ز علائم اوتیسم کودکان، سطوح مختلف خفیف تا شدید این اختلال می پردازیم.

اوتیسم در کودکان 

اوتیسم بیماری نیست بلکه نوعی اختلال عصبی- رشدی محسوب می‌شود. در این اختلال بخش‌های مختلف مغز کودک درگیر می شوند و هنگام انجام کاری برای مثال: برقراری ارتباط با دیگران بخشی از مغز نمی‌تواند همکاری و هماهنگی لازم را با یکدیگر برقرار کند.

اختلال اوتیسم درمان قطعی ندارد و انواع آن، با توجه به خفیف تا شدید بودن، متغیر است. معمولا در 3 سال اول زندگی بروز می‌کند و به شکل مادام العمر ادامه دارد اما با روش‌های نوین می‌توان آن را در سنین پایین‌تر هم شناسایی کرد.

درک کودکان اوتیسم از دنیا و تعاملاتشان با افراد عادی، متفاوت است. اختلال اوتیسم در کودکان اگر در سنین پایین شناسایی شود، خانواده‌‌ها می‌توانند با آموزش مهارت‌های مختلف، زندگی مستقل و مناسبی را برای فرزندشان ایجاد کنند.

علل بروز اوتیسم

اوتیسم علت مشخصی ندارد. ابتدا نظریه ای ارائه شد مبنی بر این که اختلال اوتیسم به علت ضربه به سر به وجود می آید؛ در حالی که این نظریه صحیح نبود. امروزه محققان به این نتیجه رسیدند که احتمالا ژنتیک و عوامل محیطی می‌توانند در بروز این اختلال نقش داشته باشند. با بررسی‌های بیشتر موسسات مطرح در این حوزه مانند مرکز پیشگیری و کنترل بیماری های آمریکا و اوتیسم اسپیک، مشخص شد که علاوه بر نقایص موجود در ژن‌های برخی افراد مبتلا، بایستی به علل زیست محیطی نیز بیشتر توجه کرد.

در ادامه به صورت خلاصه به معرفی برخی عوامل تاثیرگذار در این حوزه می‌پردازیم.

• مشکلات ژنتیکی
• دیابت و فقر آهن مادر
• مصرف داروها در زمان بارداری ؛ مثل والپروئیک اسید و تالیدومید
• سن والدین برای بچه دار شدن ؛ مادران بیش از 40 سال

ویژگی های ظاهری کودکان اوتیسم

مطالعات نشان داده‌اند که کودکان مبتلا به اوتیسم بیشتر از سایرین دچار بدشکلی یا ویژگی‌های فیزیکی غیرعادی سر و جمجمه می‌شوند. برای مثال محققان دانشگاه آلابامای جنوبی گزارش دادند که در میان کودکانی که برای آزمایش ژنتیکی مشکوک به اوتیسم مراجعه می‌کنند، افرادی که دارای تنوع تعداد کپی (CNV)، حذف یا تکرار یک ناحیه ژنتیکی هستند، بیشتر احتمال دارد نسبت به سایرین چهره غیرعادی داشته باشند

در یکی از تحقیقات از چندین دوربین دیجیتال برای گرفتن تصویر 360 درجه از سر، استفاده و الگوریتم ها تصاویر را یکپارچه می کنند تا یک تصویر سه بعدی تولید شود که با استفاده از نرم افزار ویژه آنالیز می شود.

کریستینا آلدریج، استادیار پاتولوژی و علوم تشریحی در دانشگاه میسوری می‌گوید: این نتایج دقیق‌تر از اندازه‌گیری‌های دستی است. «ما در مورد بچه‌هایی صحبت نمی‌کنیم که در خیابان متفاوت به نظر می‌رسند. آلدریج می‌گوید: «این ها تفاوت‌های ظریف و  سیستماتیکی (در محدوده) ۲ تا ۵ میلی‌متر هستند. “این روش فوق العاده دقیق است.”

تحقیقاتی دیگر در سن دیگو  نشانه‌های شدید اوتیسم وجود ویژگی‌های بدشکلی را پیش‌بینی می‌کند – البته آنهایی که با چشم غیر مسلح قابل تشخیص نیستند. رابین کوچل، استادیار روان‌شناسی در کالج پزشکی بیلور می‌گوید: «اکثریت در این دسته از تحقیقات تفاوت‌های چهره بسیار ظریف را نشان می‌دهند.

کوچل می گوید که نتایج مطالعه جدید با آنچه او هر روز در مرکز اوتیسم در بیمارستان کودکان تگزاس می بیند، مطابقت دارد. “کسانی که ظاهرشان بیشتر تحت تاثیر این اختلال قرار گرفته است، با مشکلات بیشتر و حادتری درگیر هستند.

ظاهر کودک اوتیسمی 2 تا 8 سال

تحقیقات روی چهره کودکان اوتیسم نوپا هست و نیاز به بررسی بیشتر در بازه‌های سنی مختلف از جمله دوران نوزادی تا 8 سالگی است. امید است که در آینده محققان بیشتری روی این موضوع پژوهش‌ انجام دهند.

چهره کودکان اوتیسمی 8 تا 18 سال

هر مطالعاتی که تا کنون  انجام شده در این بازه سنی قرار دارد. پیش تر گفتیم که  در این بازه سنی به طور خاص، کودکان مبتلا به اوتیسم دارای صورت و دهان پهن تر، بینی صاف تر، گونه های باریک تر و شکاف بین لب و بینی کوتاه تری در مقایسه با سایر کودکان هستند.

ظاهر فرد مبتلا به اوتیسم 18 سال به بالا

این بازه سنی نیز مانند نوزادان و کودکان زیر 8 سال، نیازمند است محققان پژوهش و تحقیقات بیشتری در این زمینه انجام دهند. چرا که اختلال طیف اوتیسم یکی از اختلالاتی است که گاهی تشخیص آن برای متخصصان دشوار می‌شود.

تفاوت های چهره کودکان اوتیسم با دیگران از نظر علمی       

در مطالعه‌ای در سال 2011، محققان ویژگی‌های چهره  224 کودک اوتیسم را با 224 کودک دیگر که به صورت جفتی بر اساس سن و جنسیت همسان بودند، مقایسه کردند. آن ها 48 ویژگی چهره کودکان اوتیسم مانند چشم های عمیق، چهره های بی حالت و لب های بالایی نازک را پیدا کردند که در این دسته از کودکان بیشتر از سایرین دیده می‌شود.

آن‌ها ویژگی های مختلف چهره کودکان اوتیسم را بر اساس شدت طبقه بندی کردند. “انواع رایج” مانند گوش های برجسته، در بیش از چهار درصد از جمعیت عمومی وجود دارد، در حالی که ناهنجاری های “جزئی” نادرتر هستند.

شناسایی و تشخیص اختلال اوتیسم

خانواده‌ در صورت مشاهده برخی از این نشانه‌ها بهتر است برای تشخیص دقیق‌تر به روانشناسان و متخصصین این حوزه مراجعه کند. از روی ظاهر کودکان  نمی توان گفت این کودک حتما اوتیسم دارد. یکی از مهمترین راه های تشخصیص اوتیسم  تست‌های ژنتیکی اختلالات  است که احتمال بروز این اختلال را بررسی کنند. شما می‌توانید برای کسب اطلاعات بیشتر به صفحه تست اختلالات مای اسمارت ژن مراجعه کنید.

هوش کودکان اوتیسم

• بیش از 50 درصد این کودکان ضریب هوشی پایینی دارند با این حال برخی از آن ها دارای هوش جزیره ای هم هستند. منظور از هوش جزیره ای به این معنی است که با وجود مشکل در سایر توانایی های کلامی در یک یا چند بخش مثل موسیقی یا نقاشی توانمند هستند.

در این کودکان هر چقدر هوش آن ها کمتر باشد احتمال بروز تشنج بیشتر می شود. همچنین چون این گونه کودکان درکی از احساس دیگران ندارند و نمی توانند خود را جای آن ها بگذارند، عموما تفکر انتزاعی ندارند.