مای اسمارت ژن

بلاگ

آیا کودک من بیش فعال است؟ | ADHD دارد؟
بیش فعالی و عدم تمرکز یک اختلال شایع در کودکان و بزرگسالان است،‌ ولی معمولا کودکانی که دچار این اختلال هستند، به درستی درک نمی شوند.ممکن است حتی شما از اینکه کودکان مبتلا به AHDH است، آگاهی نداشته باشید. ولی اگر فرزندتان با تمرکز کردن مشکل دارد، یا بیش از سایر بچه ها فعالیت دارد و یا رفتارهای تکانه ای دارد، راه های زیادی برای کمک به او وجود دارد.

یکی از باورهای نادرستی که در مورد ADHD وجود دارد این است که ADHD واقعی نیست. برخی می گویند که بچه ها فقط تنبل هستند یا انگیزه ی کافی ندارند. اما ADHD یک وضعیت بیولوژیکی است که تفاوت هایی را در بخش های مشخصی از مغز ایجاد می کند. این اختلال در نسل های مختلف خانواده ها هم دیده می شود.

برای اینکه شناخت بهتری از این اختلال داشته باشید، یک روز از کودک مبتلا به اختلال بیش فعالی و نقص توجه را با هم مرور می کنیم.

یک روز از زندگی کودک مبتلا به ADHD

با رویا آشنا بشید، او ۷ ساله است و مبتلا به ADHD. رویا دختری باهوش است ولی تمرکز کردن برای او سخت است. فعالیت بیش از حد و کنترل کردن خودش هم برایش چالش های بزرگی است. برای اینکه بدانیم ADHD چه تاثیراتی بر روی زندگی کودکان دارد، به یک روز از زندگی رویا نگاه می کنیم.

۷:۰۹ صبح

بیدار شدن برای رویا خیلی سخت است. بخاطر ADHD نمی تواند به راحتی به خواب برود، و کیفیت خوابش هم تحت تاثیر این اختلال است. رویا انقدر خسته است که صدای زنگ ساعتش را نشنیده است. حتی وقتی که از تختش بلند می شود هم هنوز احساس گنگی دارد، که ممکن است ساعت ها ادامه داشته باشد. برای آماده شدن و رفتن به مدرسه همیشه خودش و خانواده اش چالش بزرگی دارند.

۹:۳۰ صبح

کلاس علوم و آزمایش کردن. رویا آزمایش کردن را دوست دارد ولی هیچ وقت نمی تواند مراحل کار را بخاطر بسپارد. رویا از همکلاسی خود دوبار پرسید که قدم بعدی چیست. و دوست ندارد که با پرسیدن سومین قدم آزمایش، هم کلاسی خود را اذیت کند. وسایلی که در آزمایشگاه است هم حواس رویا را پرت می کند.

۱۰:۴۰ صبح

اولین سوال امتحان ریاضی آسان بود، ولی سوال دوم سخت بود. الان ذهن او پر از این سوالات است:

اگه نمره ی خوبی نیارم چی؟ به مامان بابام چی بگم؟ معلم چی میگه؟

ذهنش مانند ظرفی که پاپ کورن ها درونش در حال آماده شدن هستند، آشفته است. وقتی که به بیرون از پنجره نگاه می کند، ذهنش آرام می شود.

۱۲:۳۰ عصر

رویا می خواهد که با بچه ها دوست شود ولی دائما قوانین ارتباط اجتماعی را می شکند. دوستش می گوید: رویا چقدر وسط حرف ها می پری! بسه دیگه چقدر ی داستان رو تعریف می کنی؟

خلق و خوی رویا از کودکی شاد به یک کودک به شدت نگران تغییر می کند، زیرا نتوانسته ارتباطش را به درستی شکل دهد. رویا زمانی که ناراحت است، پرخوری می کند، حتی زمانی که احساس می کند سیر است.

۱:۴۵ بعد از ظهر

هفته ی پیش، رویا یک پروژه ی گروهی داشت ولی فراموش کرده بود کارهایی را که به او محول شده بود،‌ انجام دهد. امروز سر کلاس وقتی که معلم توضیح می داد،‌ او نمی توانست کامل به حرف های معلم گوش دهد. رویا برای اینکه روی صندلی خود بنشیند، پاهایش را تکان می داد و مدادش را بر روی میز می کوبید. این حرکت او باعث اذیت شدن اطرافیانش می شود.

۴:۳۰ بعد از ظهر

تمرین والیبال!!! با اینکه رویا همیشه دیر به تمرین می رسد ولی حالش بعد از تمرین بسیار خوب است. رویا می داند که تمرین والیبال به او کمک می کند تا بتواند بر روی تکالیف مدرسه اش تمرکز کند. همین طور تمرین کردن با همسالانی خارج از گروه های مدرسه برایش جالب است. زمین والیبال برایش جایی است که احساس بازنده بودن به او نمی دهد.

ساعت ۶ عصر

بعد از والیبال، یکی از هم بازی های رویا با او همراه شد تا به سمت خانه بروند. برای رویا این پیشنهاد بسیار خوب بود، زیرا این هم بازی اش، همیشه باعث خنده ی او می شود. زمانیکه در چهارراه ایستاده بودند تا چراغ عابر سبز شود، هم بازی رویا یک اسپری رنگ به او می دهد تا بتواند با آن نقاشی کند. تمام مدت فکر اینکه ممکن است این کار دردسر برایشان درست کند، از ذهن رویا خارج نمی شود.

۱۰:۱۵ شب

رویا باید برای فردا جمله سازی هایش را تمام کند. اما همیشه شروع کردن این ساخت جمله ها برای او سخت است ولی او فکر می کند که اگر تحت فشار باشد، بهتر عمل می کند. او برای تمام کردن تکلیف ش تا دیروقت بیدار است و می داند که فردا صبح به سختی از خواب بیدار خواهد شد. ولی اینکه می داند فردا مهلت انجام تکالیف ش به اتمام می رسد باعث می شود تا تمرکز بهتری بر روی کارش داشته باشد. حتی صدای مادرش را که می گوید باید زودتر بخوابد هم مزاحم کارش نیست.

نشانه های ADHD

مشکلات ناشی از اختلال بیش فعالی و نقص توجه

اختلال ADHD مشکلاتی است که در عملکردهای شناختی بروز پیدا می کند. مهارت های عملکرد شناختی، شامل برنامه ریزی و مدیریت احساسات است که بچه های ADHD با این مهارت ها دست و پنجه نرم می کنند.

اختلال ADHD در همه ی بچه ها نشانه های یکسانی ندارد و نیز در سنین مختلف،‌ متفاوت بروز می کند. برخی از این نشانه ها حتی ممکن است در سنین بالاتر در فرزند شما دیگر دیده نشود ولی اختلال ADHD از بین نمی رود.

یک نشانه ی ADHD ممکن است شما را گیج کند. کودکانی که مشکل تمرکز دارند، برخی اوقات تمرکز بسیار بالا یا خیلی خوب بر روی مسایلی که برایشان جالب است، دارند. برای مثال ممکن است ساعت ها ورزش کنند ولی تنها چند دقیقه برای تکالیف خود وقت بگذارند.

قبل از مدرسه تا کلاس دوم
- توجه نکردن به جهت ها و یا دنبال نکردن دستورات، مانند اسباب بازی هاتو بگذار کنار یا لطفا برس من رو بیار.
- گرفتن اشیا بدون اجازه، برداشتن شکلات در مغازه یا گرفتن اشیای روی میز میزبان.
- به طور مدام باید به آن ها گفت که گوش دهند یا آرام باشند. برای مثال نمی توانند با دقت یک نامه بنویسند یا چیپس را به آرامی در کاسه بریزند.
- زمانی که انتظار دارید ساکت باشند، بلند می شوند، حرف می زنند و …برای مثال در هنگام دیدن انیمیشن.
- به سختی آنچه را که معلم تازه به آن ها یاد داده است، به خاطر می سپارند. مثلا اینکه ۲ به علاوه ی ۲ می شود ۴.
- ناراحتی یا عصبانیت بیش از حد به دلایل ناچیز، مانند عدم گرفتن توپ.
کلاس سوم تا هفتم
- به ظاهر در دنیای خودش است، حواس پرت است یا به راحتی تمرکزش را از دست می دهد.
- معمولا اشیایی را گم یا فراموش می کند
- خستگی ناپذیر به نظر می رسد
- در مورد عواقب کارها قبل از انجام آن ها فکر نمی کند، برای مثال امتحان هایش را خیلی سریع و نامرتب می نویسد.
- شروع کارها برایش سخت است، چه نوشتن یک متن باشد چه عوض کردن لباس هایشان.
- کارهایش را بسیار آرام انجام می دهد و معمولا در زمان تعیین شده به پایان نمی رساند.
نوجوان ها
- برای با برنامه بودن و درک اهمیت کارها دچار مشکل است
- کارهای خطرناک انجام می دهد یا تکانه ای رفتار می کند
- بیش از حد صحبت می کند یا تکان می خورد
- برای اینکه کارها را به موقع به انجام برساند، دچار مشکل می شود
- اطلاعات را دوباره می خواند یا از افراد دیگر می خواهد که برای او تکرار کنند.
- برای یافتن دوست دچار مشکل است.
بسیاری باورهای نادرست در مورد ADHD وجود دارد که ممکن است این اختلال را ترسناک جلوه دهد. به یاد داشته باشید که ADHD در بین کودکان بسیار شایع است و روش های زیادی هم برای کمک کردن به این کودکان وجود دارد.

آیا ADHD وراثتی است؟

این روزها بسیاری از والدین درگیر نقص توجه و یا بیش فعالی فرزند خود هستند. بسیاری از این والدین در اقوام خود افرادی را می شناسند که به اختلال ADHD مبتلا هستند. این سوال ممکن است در ذهن شما بوجود بیاید که آیا ADHD وراثتی است؟ باید بگوییم بله.

محققین به بررسی ژن های افراد مبتلا به اختلال بیش فعالی و نقص توجه (ADHD) در سی سال گذشته پرداختند. نزدیک به ۲۰۰۰ مطالعه انجام شده و بسیاری مطالعات دیگر در این زمینه در حال انجام است. روانشناسان، روان پزشک ها و متخصصین علم داده های ژنتیکی در کنار هم کار می کنند تا دلایل بروز اختلال ADHD را بشناسند.

با استفاده از نتایج این مطالعات مشخص شده که کودکان مبتلا به اختلال ADHD با احتمال بسیار زیاد والدین مبتلا و یا خویشاوندان مبتلا به ADHD دارند.

تست ژنتیکی برای اختلال ADHD

تست های ژنتیکی به والدین کمک می کند تا دلیل ابتلای فرزند خود به اختلال بیش فعالی و نقص توجه را متوجه شوند. تست ژنتیکی حتی به تعیین روش درمانی کودک هم کمک می کند.

نکته ی مهمی که والدین باید در نظر داشته باشند، این است که داشتن ریسک ژنتیکی اختلال ADHD به این معنی نیست که فرزند شما مبتلا به این اختلال است. بسیاری از کودکانی که والدین مبتلا به ADHD داشته اند، خودشان این اختلال را بروز نداده اند. باید اشاره کنیم که محیط هم در ریسک ابتلا به این اختلال دخیل است.

آگاهی از وراثتی بودن اختلال ADHD می تواند کمک زیادی به والدین و کودکان بکند. اگر شما به عنوان پدر یا مادر فرزندتان احساس گناه می کنید که این اختلال را از شما به ارث برده است، باید بگوییم که شما کنترلی بر روی ساختار ژنتیکی کودک خود ندارید. عشق و حمایت از کودک بهترین هدیه ای است که می توانید به او بدهید.

اختلال ADHD در پسرها
- پسرها بیشتر از دخترها بیش فعال هستند
- اختلال ADHD بیشتر در پسرها تشخیص داده می شود.
- مهم است که نشانه های اختلال ADHD در پسرها را با رفتارهای نرمال پسرانه برچسب نزنید.
نشانه های اختلال بیش فعالی و عدم توجه در پسرها
- دویدن و فریاد زدن هنگام بازی، حتی اگر بازی در محیط بسته باشد.
- بازی کردن بسیار جدی
- پریدن جلوی سایر افراد و یا پرت کردن اشیا
- حرکت های پیوسته حتی زمانی که نشسته اند.
نشانه هایی که برای اختلال ADHD در پسرها بیشتر شایع است، حرکت کردن پیوسته و رفتارهای تکانشی است.

اختلال بیش فعالی و نقص توجه در پسرها با رفتارهای معمول پسرانه ممکن است توجیه شود. برخی تصور می کنند که فعالیت بیش از حد پسرها حتی اگر باعث آزرده شدن دیگران شود، کاملا عادی است و پسرها با این فعالیت کردن ها رشد می کنند.

این باور غلط، دو نتیجه ی ناخواسته به همراه دارد.

۱. کودک مبتلا به ADHD، شناسایی، درمان و حمایت نمی شود تا سال های بالاتر در مدرسه که مسیر درمان را بسیار دشوار می کند.

۲. برای کودک مبتلا به اختلال ADHD محرز می شود که رفتارهایش عادیست، حتی اگر کنترل نشده و متفاوت از سایرین رفتار کند.

مشکلات کودکان مبتلا به ADHD

بسیاری از بچه های مبتلا به ADHD مشکل یافتن دوست و بودن در گروه های دوستی را دارند. زیرا برای بچه های ADHD، مدیریت احساساتشان سخت است. آن ها معمولا نمی توانند موقعیت های اجتماعی را به درستی درک کنند.

گاهی اوقات، پسران مبتلا به بیش فعالی و نقص توجه رفتاری مانند دلقک ها از خود نشان می دهند تا در میان بچه های دیگر محبوب شوند. این رفتار آن ها معمولا نتیجه ی عکس می دهد. شوخی های آن ها می تواند خنده دار باشد، اما ممکن است دوستانشان را آزار دهد.

اختلال ADHD در دختران
- تجربه ی دخترها از ADHD با پسرها متفاوت است.
- احتمال بیش فعال بودن در دخترها کمتر است برای همین نشانه های این اختلال در آن ها ممکن است به درستی شناخته نشود.
- شیوع ADHD درمیان پسران و دختران یکسان است ولی تشخیص این اختلال در دخترها کمتر است.
نشانه های تشخیصی ADHD در دخترها

دخترها کمتر از پسرها بیش فعال هستند و مشکل کمتری با خودکنترلی دارند. بیشتر دخترها به نظر حواس پرت یا غرق در رویای خود به نظر می رسند. کودکان مبتلایی که بیش فعال نیستند، با آن هایی که دایما در حال حرکت هستند تفاوت دارند. برای این دسته راحت تر می توان چالش هایشان را دنبال کرد.

دخترهای مبتلا به اختلال ADHD ممکن است بسیار حساس و احساساتی باشند. آن ها ممکن است وسط صحبت های دیگران بپرند و بسیار پرحرف تر از پسران مبتلا به اختلال بیش فعالی و نقص توجه باشند.

مهارت های مقابله ای و کمال گرایی

دختران مبتلا به ADHD معمولا بیشتر از پسران، سعی می کنند همه ی انرژی خود را صرف کاری کنند که در آن خوب هستند.

برای مثال، یک دختر نوجوان مبتلا به ADHD نویسنده ی بسیار خوبی است و این موضوع به او حس غرور می دهد. زمانی که باید انشایش را در خانه بنویسد به شدت متمرکز است و زمان زیادی را صرف نوشتن آن می کند.

در حالیکه فراموش کرده است که امتحان ریاضی دارد، باید اتاقش را مرتب کند و با دوستانش بازی کند. نمرات او خوب هستند ولی انگیزه ی او برای موفقیت و کمال گرا بودنش، استرس زیادی برایش ایجاد کرده است.

سلامت روان و ADHD

کودکان مبتلا به بیش فعالی و نقص توجه در معرض خطر بیشتری برای مشکلات بهداشت روان خود هستند. با رسیدن به سن بلوغ، دختران مبتلا به ADHD، بیش از سایرین ممکن است به افسردگی، اضطراب، مصرف مواد مخدر و اختلالات تغذیه ای دچار شوند.

بخاطر داشته باشید که تشخیص سریع تر و دقیق تر این اختلال کمک بسیار بزرگی به آینده ی کودک شما خواهد کرد. مای اسمارت ژن با استفاده از تست ژنتیکی و ارزیابی های عصب شناختی می تواند به شما در این راه کمک کند.
26 سپتامبر
آیا نقش پررنگ والدین به موفقیت کودک آسیب می زند؟

وقتی والدینی را می بینیم که با استرس زیاد و روش های نامناسب با فرزند خود رفتار می کنند، به فکر فرو می رویم که با کمی تامل و دقت بیشتر، بچه هایی با استعداد و آینده ی درخشان می توانند داشته باشند. آیا واقعا بیش از حد نقش پدر و مادر را ایفا کردن اشتباه است؟

مطالعات بسیاری در مورد نقش والدین و فرزندپروری انجام شده است. به گفته ی دیانا باومریند، روانشناس رشد و بالین در دانشگاه برکلی کالیفرنیا، پدر و مادری که درگیر تربیت فرزند است و پاسخگو است، شیوه ی فرزندپروری درستی دارد. این پدر و مادر انتظارات زیادی دارند ولی به استقلال فرزند هم احترام می گذارند. این دسته از والدین، کودکانی پرورش می دهند که از نظر تحصیلی، روانی و اجتماعی عملکرد بسیار بهتری دارند. می خواهید بدانید که چرا این شیوه ی فرزندپروری بسیار بهتر و موفق تر است؟

پرورش انگیزه های کودک برای موفقیت او

از یک سو، والدین موفق انگیزه های فرزندشان را پرورش می دهند. کارول دوک، روانشناس اجتماعی و رشد دانشگاه استنفورد، تحقیقاتی را بر روی این دسته از والدین و اینکه چرا آن ها فرزندانی باانگیزه تر و موفق تر دارند، انجام داده است.

در یک مشاهده ی ساده دکتر دوک کودکان را به یک اتاق می برد و از آن ها می خواهد تا یک پازل ساده را درست کنند. بیشتر این کودکان با کمی سختی این کار را انجام می دهند. ولی دکتر دوک به بعضی از این بچه ها می گوید که چقدر باهوش و توانا هستند. در نتایج، کودکانی که به آن ها گفته نشده که باهوش هستند، انگیزه ی بیشتری دارند تا پازل های سخت تر را حل کنند. این دسته همچنین اعتماد به نفس بیشتری از خود نشان می دادند و پیشرفت آن ها در حل پازل ها بهتر بود.

آیا ستایش استعدادهای کودک، به موفقیت او کمک می کند؟

با اینکه این نتیجه برخلاف تصورات ماست،‌ اما ستایش استعدادها و توانایی های کودک باعث کاهش اعتماد به نفس می شود. زمانی که کودک خود را باهوش خطاب می کند،‌ حل کردن پازل های سخت تر برایش دشوار و تهدیدآمیز می شود، زیرا در صورت موفق نشدن هوشمندی کودک زیر سوال می رود. این برچسب همچنین باعث می شود که کودک از هیجان انجام دادن کاری با علاقه و بدون درنظرگرفتن نتیجه باز بماند. نتایج بدست آمده از تحقیقات دکتر دوک با مطالعات دکتر باومریند هم سو است: حمایت منطقی از استقلال کودک و محدودکردن مداخله در کارهایش منجر به نتایج بهتر تحصیلی و دستاوردهای عاطفی بهتری می شود.

همچنین بخوانید : افسردگی چیست؟

مشاهدات کلینیکی کودکان شاد و موفق

به کودکت یاد بده از توانایی هاش درست استفاده کنه!
با آزمایش استعدادیابی ژنتیکی، ویژگی های ذاتی فرزندت رو بشناس و برای تقویت نقاط قوت و ضعفش راهکار دریافت کن! اینطوری آینده اش روشنه!

خرید تست استعدادیابی TalentX

مشاهدات کلینیکی روانشناسان کودک هم نشان می دهد که کودکان شاد و موفق، آن هایی هستند که والدینشان کارهایی را که خود کودک توانایی انجامش را دارد و یا تا حدودی می تواند انجامش دهد را برای کودک انجام نمی دهند. همچنین والدین برای کودک کاری بیشتر از آنچه که کودک بدان نیاز دارد، انجام نمی دهند تا حس رضایت بهتری داشته باشند.

وظیفه ی اصلی والدین در راستای موفقیت کودک

وظیفه ی اصلی در رشد و تربیت فرزند، توسعه ی حس فردی، استقلال و اعتمادبه نفس منطبق با واقعیت است. اگر شما با کودک خردسال خود طوری برخورد کنید که گویا نمی تواند راه برود، اعتمادبه نفس او را گرفته اید و واقعیت را نادیده گرفته اید. همچنین چک کردن دایمی مشق های کودک، تماس های بیش از حد برای اینکه مطمئن شوید خوب است و یا نوشتن و پر کردن فرم های مدرسه یا دانشگاه بجای او می تواند همین قدر آسیب زننده باشد.

زمانی که کودک شما توانایی انجام کاری را پیدا کرد، خوشحال باشید و بگذرید. مداخله کردن بیش از حد و غیرضروری باعث می شود کودک شما نسبت به خودش احساس بدی پیدا کند و یا از شما عصبانی شود (در نوجوانی).

کمک کردن به فرزند برای رسیدن به موفقیت

ولی آیا این وظیفه ی پدر و مادر نیست تا به فرزند خود برای رسیدن به هدف هایش کمک کنند؟ چرا انجام دادن کاری که خود کودک نسبتا قادر به انجام آن است، توصیه نمی شود؟

زمانی را به یاد بیاورید که کودک خردسال شما شروع به راه رفتن می کند. او دو سه قدم متزلزل برمی دارد و زمین می خورد و سریعا به شما نگاه می کند تا واکنش شما را ببیند. شما انقدر مجذوب تلاش های اولیه ی او برای راه رفتن هستید که تمام تلاش خود را می کنید تا او را تشویق کند دوباره بلند شود و راه برود. اگر بازهم زمین بخورد، شما در کنارش هستید و آگاهانه او را راهنمایی می کنید تا ادامه دهد. ولی شما همیشه او را از زمین بلند نمی کنید و از او نمی خواهید که دست از راه رفتن بکشد.

تست هوش کودکان

شکست سرآغاز مسیر موفقیت کودک

شما می دانید که برای یادگیری صحیح راه رفتن بارها باید زمین بخورد.

یکی از باارزش ترین چالش های فرزندپروری، اجازه دادن به فرزند برای اشتباه کردن است. در سنین پایین تر این چالش راحت تر است. کودک نوپا با نوجوانی که می خواهد دوستانش را در جایی ملاقات کند، ‌متفاوت است. خطاهای احتمالی، خطرات بیشتری را به همراه دارد و بخشی از وظیفه ی پدر و مادری،‌ کم کردن میزان خطاهاست.

چه ریسک هایی را به عنوان پدر و مادر باید بپذیریم؟ اگر یک فرد خلافکار و بی اخلاق در نزدیکی شما باشد، فرزند ۱۱ ساله ی شما بهتر است به همراه دوستانش در محل نزدیک این فرد نباشد. ولی در شرایط کاملا عادی، کودک ۱۱ ساله ی شما می تواند برای چند ساعت به خوبی از خودش مراقبت کند. اما ممکن است که فراموش کند تا برای خانه چیزی بخرد، یا پول بیشتری بپردازد و یا فراموش کند که قرار بود ظهر با شما تماس بگیرد.

تجربیات زندگی موثر برای رشد و توسعه

دنیای بیرون برای کودک نوپا، ممکن است حیاط خانه و یا بالکن باشد. برای نوجوان این دنیا بسیار گسترده تر است. فرزند شما هر روز در معرض اتفاقات گوناگونی است. دوچرخه سواری، شنا کردن و یا نوشتن کارت تبریک برای همکلاسی اش. در همه ی این اتفاقات رشد و توسعه ی فرزند شما اتفاق می افتد. در اینجاست که شما به عنوان والدین، خارج از محدوده ی راحتی خود، می توانید انعطاف پذیر باشید.

خب اگر فرزند شما می تواند با اشتباهات و یا حتی شکست هایش زندگی کند، چرا باعث ناراحتی شما می شود؟ بسیاری از پدر و مادرها می گویند که نمی توانند کودک خود را ناراحت ببینند. باید بدانید که اگر نمی توانید ناراحتی کودک خود را ببینید، جای اشتباهی قرار گرفته اید. چالش هایی که در نوزادی شروع می شود و شما از آن ها فرار نمی کنید، فرصتی است تا موفقیت بعد از شکست را تجربه کنید. این یعنی شکست هایی که کودک شما می تواند با آن ها زندگی کند و رشد کند. عجله ی بیش از حد، مراقبت دایم از فرزند، محروم کردن کودک از ابزارهایی که بتواند با چالش ها مقابله کند، اجتناب ناپذیر و گاه باعث ویران شدن زندگی می شود.

از بین بردن حس استقلال و قدرت در کودک

درحالیکه انجام کارهای غیرضروری و عجولانه برای کودک باعث کاهش اعتماد به نفس و افزایش وابستگی می شود، عدم توانایی والدین در حفظ مرزهای فرزندپروری، آسیب بیشتری به رشد کودک می زند. وقتی کارهایی را برای کودک انجام می دهیم که خارج از نیازهای اوست، مهم ترین نقش کودکی آن ها را از بین می بریم: ایجاد حس قدرت و استقلال در کودک.

یک مرز مشخص بین فرزندپروری خوب و نادرست وجود دارد. برای مثال، فرزند شما نمی خواهد تا تکالیف ریاضی اش را انجام دهد. در مدل فرزندپروری خوب، اصرار می کنند تا کودک تکالیف ش را انجام دهد، نه بخاطر اینکه می خواهند فرزندشان دانش آموز خوبی باشد، بلکه می خواهند او مفاهیم اولیه ی ریاضی را یاد بگیرد و نیز اخلاق کاری درست را تمرین کند. این شیوه را با والدینی مقایسه کنید که تمام آخر هفته ی خود را صرف کمک به فرزندش برای انجام تکالیف هفته می کند و انتظار دارند که کودک انتظارات آن ها برای سخت کوش بودن و موفق شدن را هم برآورده کند. یکی از نشانه های روش فرزندپروری نادرست، زمانیست که شما از پدر و مادر همکلاسی های فرزند خود می شنوید که برای اینکه کودک آن ها وارد یک مدرسه ی خاص شود چه کارهایی را انجام داده اند.

کنترل مسیر موفقیت کودک در دستان پدر و مادر

در هر دو موقعیت، کنترل در دستان پدر و مادر است، در موقعیت اول ( نشستن و انجام تکالیف) رفتاری و در موقعیت بعدی روانی (ما انجام دادیم). در کنترل روانی،‌ با انجام دادن کارها بجای فرزند،‌ هویت رشدی و تکاملی او را از بین می برید. اگر فشارها،‌ جهت دهی و انگیزه ها همیشه از بیرون باشد، کودک هرگز فرصت تکامل درونی نخواهد داشت. داشتن آموزگار برای کودک ۳ ساله برای اینکه بتواند با هم سالان خودش رقابت کند و در نهایت وارد مدرسه ای بشود که از نظر والدین بهتر است. یا تحت فشار قرار دادن کودک برای رفتن به کلاس های فوق برنامه ی بیشتر تا جایگاه بهتری در مدرسه داشته باشد نه اینکه در راستای نیازهای کودک باشد.

پس چطور والدین، بتوانند از کنترل بیش از حد و ایفای نقش بیش از حد پدر و مادری خود کم کنند؟

مقاومت کردن در برابر فشار هم سالان و شنا کردن خلاف جهت سخت است. اما به یاد داشته باشید که کودک در محیطی قابل اعتماد، سازگار و بدون دخالت بیش از حد، بهترین رشد و تکامل را خواهد داشت.

شناخت درست از کودک اولین قدم در فرزندپروری خوب

فرزندپروری خوب زمانیست که حدود کودک را مشخص کرده و شرمی از محدودیت های روانی یا توانایی های کم کودک نداشته باشید. والدین باید اضطراب های خود را بشناسند. وظیفه ی پدر و مادر شناخت درست و دقیق از کودک است تا بدانند در موقعیت های مختلف چه رفتاری نشان می دهد و به کودک کمک کنند تا موقعیت ها را مدیریت کند. اگر همچنان نگران هستید، پس احتمالا از نداشتن آگاهی درست در مورد فرزند و نیز کنترل اضطراب خود رنج می برید. سرویس های مای اسمارت ژن می تواند برای شما راهگشا باشد.

والدین همچنین باید ارزش های خود را به درستی تعیین کنند. کودکان به پدر و مادر نگاه می کنند. پس اگر می خواهید کودک شما ارزش های درستی را دنیال کند، خودتان شیوه ی درست را در پیش بگیرید. شما به عنوان پدر و مادر باید به سطح رضایت از زندگی خود داشته باشید تا بتوانید به درستی کودک خود را هدایت کنید. یکی از ارزشمندترین چیزهایی که می توانید به کودک نشان دهید،‌ زندگی یک فرد بالغ رضایتمند و درست است.

22 سپتامبر
آسیب های پاندمی دوران کرونا به کودک شما

پاندمی پیش آمده در دنیا، نشان داد که ویروس کرونا به مدل های مختلفی در بدن افراد مختلف بروز پیدا می کند. این بیماری در افراد مسن با نشانه های شدید بروز پیدا می کند و آن ها را در ریسک بالاتر بستری شدن در بیمارستان ها قرار می دهد. در حالیکه برای افراد زیر ۱۸ سال، بیشتر در معرض اپیدمیلوژی هستند ولی معمولا ریسک پایین تری دارند. برخی از افرادی مبتلا نشانه هایی بسیار خفیف دارند یا حتی بدون هیچ نشانه ای، مبتلا هستند.

تاثیرات کرونا ویروس بر روی کودکان

با اینکه کویید ۱۹ کمتر کودکان را درگیر می کند ولی بر روی ذهن آن ها تاثیرات عمیقی دارد. هیچ فردی در برابر استرسی که با زمان قرنطینه و پاندمی همراه می شود، ایمن نیست. زندگی کردن در دنیایی که خارج از کنترل فرد به نظر می رسد، به ویژه وقتی نظم جهانی متزلزل می شود و آداب و روتین های زندگی عادی را تغییر می دهد و برنامه های روزمره ی کودک را درگیر می کند.

سلامت روان کودکان در دوران کرونا

یکی از محققین سلامت در دانشگاه مینوسیتای آمریکا، در مورد سلامت روانی کودکانی که این دوران را تجربه می کنند، اظهار نگرانی می کند. کودکان نه تنها در معرض بیماری هستند بلکه ترس از بیماری را هم تجربه می کنند. در کنار همه ی این ها، با توجه به تعطیلی مراکز مختلف،‌کودکان با تعطیلی مهدکودک و مدارس از محیط آموزشی و دوستان خود هم دور مانده اند. به همین دلیل بیشتر کودکان از اجتماع ایزوله شده اند. حتی کودکانی که خوش بین تر بودند هم به دلیل اضطراب موجود در جامعه و خارج از کنترل شدن اتفاقات در دنیا هم دچار استرس می شوند. معمولا از کودکان می شنویم که می گویند من برای خودم و پدر و مادرم می ترسم. اگه مریض بشیم چی میشه؟

فصل مدرسه، کرونا و کودکان

با توجه به نزدیک شدن به زمان مدرسه، شک و تردیدها بیشتر شده است. اینکه فصل جدید مدرسه باید آنلاین باشد یا به صورت گردشی آنلاین و با حضور در مدرسه یا مانند همیشه با تشکیل مرتب کلاس ها در مدرسه باشد، هنوز مشخص نیست.

ما در مورد بیش از ۸ میلیون دانش آموز دبستانی صحبت می کنیم که آن ها تنها کودکانی که در معرض آسیب قرار دارند، نیستند.

مشکلات اقتصادی و کرونا

در کنار این مسایل، مشکلات اقتصادی به وجود آمده که برای مدتی طولانی باقی خواهد ماند و کشورهای مختلف درگیر اثرات اقتصادی بعد از پاندمی کرونا ویروس خواهند شد. در دوران مشکلات اقتصادی، سلامت روان کودکان نیز به خطر می افتد.

احساسات کودک و کرونا

احساس تنهایی کردن در کودکانی که از دیدن دوستان و هم بازی های خود در دوران کرونا محروم شده اند، شایع است. ولی این تنها مسئله ای نیست که کودکان با آن درگیر هستند. محققین می گویند که هرچه کودک به تراژدی و مسایل بیشتر واقف باشد و درگیری ها را از نزدیک لمس کند، آسیب بیشتری می بیند.

احساس امنیت کودکان مسئله ی دیگری است که خانواده ها با آن درگیر هستند. اگر فردی در خانواده به کرونا مبتلا شود و یا تغییر زیادی در اوضاع اقتصادی خانواده رخ دهد، می تواند نگاه کودک به دنیا را تغییر دهد.

ترس از دست دادن عزیزان هم برای کودکان بسیار سخت است. جمله ای که از بسیاری از کودکان می شنویم: پدربزرگ و مادربزرگ من پیر هستن و من دوست ندارم که اون ها رو مبتلا کنم. دوست ندارم که بمیرن. همچنین اضطرابی که بچه ها از پاندمی دارند را در بازی هایشان می توان دید. یکی از مادران گفته که فرزند ۴ ساله ی او زمانی که در خانه مشغول بازی بوده، برای خرسش ماسک گذاشته تا او را با خود به خرید ببرد.

کودکانی که پیش زمینه ی اختلالات روانی دارند و آسیب های دوران کرونا

این را هم در نظر بگیرید که برخی از این کودکان پیش زمینه ی اختلالاتی مانند بیش فعالی و عدم تمرکز، اختلالات اضطرابی، افسردگی و مشکلات رفتاری دارند. با توجه به تغییراتی که در جوامع رخ داده است، این کودکان آسیب های جدی را متحمل خواهند شد. زیرا این دسته ریسک بالاتری برای ابتلا به اختلالات دارند.

برای بزرگسالان،‌ ادامه ی تراپی و مشاوره ساده تر است، آن ها می توانند از طریق اسکایپ و یا تماس های ویدئویی جلسات را برگزار کنند. ولی برای کودکان این روند دشوار است. با توجه به تعطیلی مدارس نیز آموزش بسیاری از مهارت ها و روابط اجتماعی به کودک سخت تر می شود.

پاندمی کرونا ویروس و کودک

سن در درک احساسی کودک از پاندمی موثر است. کودک خردسال درک عمیقی از شرایط و مسایل ندارد، به همین دلیل زندگی برای او آسان تر می گذرد. ممکن است تنها تفاوت برای آن ها کار کردن پدر و مادر از خانه و یا ندیدن پدربزرگ و مادربزرگ باشد. برای خردسالان گذراندن وقت بیشتر با پدر و مادر ارزشمند است.

ولی حتی خردسالان هم متوجه جو همراه با استرس می شوند. آن ها می بینند که پدر و مادر آن ها وسایل و خریدها را ضدعفونی می کنند و ممکن است متوجه شکایت والدین از اوضاع پیش آمده شوند. اثر پاندمی بر خردسالان را می توانید در تغییر خواب آن ها و یا بدخوابی مشاهده کرد. همچنین کودکانی که تازه از کهنه رها شده اند، ممکن است اتفاقی و ناگهانی نتوانند خود را کنترل کنند. این رفتارها نشان دهنده ی اثر اضطراب پاندمی بر کودک است.

برای کودکان دبستانی و نوجوانان، زمان بیشتر با پدر و مادر مانند خردسالان نیست. آن ها بیشتر دوست دارند با دوستان خود وقت بگذرانند. ولی در دوران پاندمی داشتن روابط مهم اجتماعی بسیار محدود شده است. یکی از دلایل که می تواند هم سالان و دوستان فرزند شما را کنار هم بیاورد، رویدادهای فرهنگی یا سنتی است.

برای کودکی که احساس نیاز زیادی به بودن در کنار هم سالان خود دارد، ولی به دلیل پاندمی نتوانسته است در کنار دوستان خود باشد،‌ گذراندن وقت با دوستان بعد از این دوران سخت خواهد بود.

توصیه هایی در دوران کرونا به والدین

یکی از کارهایی که به پدر و مادرها توصیه می شود، ‌دوری از اخبار و برنامه های تلویزیون بسیار مهم است. زمانی که بارها و بارها اخبار کرونا ویروس دیده می شود، احساسات شما آلوده می شود. برای کودک زمان های دیدن اسکرین ها مانند تلویزیون و تبلت ها یا گوشی ها را محدود کنید. برای سلامتی کودک به آن ها رعایت نکات بهداشتی، ضدعفونی کردن و رعایت فاصله ی اجتماعی را آموزش دهید.

به یاد داشته باشید که نسل های جوان امروز که درگیر این پاندمی هستند، تا سال ها با هم سالان خود در مورد این موضوع صحبت می کنند و می گویند که یادت هست اون سال چی شده بود و شرایط این طوری بود…

به عنوان والدین سعی کنید از درد و اضطرابی که کودک در این مدت متحمل می شود با روش های صحیح کم کنید. هم چنین با دانشی که از میزان ابتلا به کرونا در افراد خانواده و میزان درگیری ریه می توانید پیدا کنید، مدیریت خانواده در دوران کرونا بهتر خواهد شد.

5 سپتامبر