ویژگی انسان نئاندرتال چیست؟ تفاوت نئاندرتال و انسان

انسان نئاندرتال و سبک زندگی آن ها برای خیلی از ماها مثل یک راز کشف نشده است؛ اما مطالعه نتایج تحقیقات و مشاهداتی که دانشمندان، باستان شناسان و غیره داشته اند، تا حدودی می تواند کنجکاوی های ما را برطرف کند.

در ابتدا لازم است بدانید که انسان های اولیه فقط یک نوع و نژاد نبوده اند؛ ما با گروهی از انسان های اولیه مواجه هستیم. در این مطلب به معرفی انواع انسان ها و همچنین نئادرتال ها که یکی از نزدیک ترین گونه های انسان، به انسان امروزی بودند؛ می پردازیم. برای آشنایی بیشتر با سبک زندگی آن ها، تا انتهای این مقاله از مجله مای اسمارت ژن همراه ما باشید.

انواع انسان

نژاد انسان هزاران سال است که روی زمین زندگی می‌کند. اما باید بدانید که انسان‌ها از ابتدا به شکل و شمایل امروزی نبوده اند و در طول تاریخ بارها دچار تغییرات شدند.

بر اساس تحقیقات انجام شده، 7 نوع انسان روی زمین زندگی کرده اند. این 7 نوع عبارتند از:

انسان نئاندرتال‌

انسان نئاندرتال، یکی از انواع انسان اولیه است. در این مطلب به معرفی انواع انسان و ابعاد مختلف زندگی نئاندرتال ها که در ایران هم بودند؛ می پردازیم. نئاندرتال‌ها یک نژاد از انسان های نخستین هستند که از 600 تا 35 هزار سال قبل روی زمین زندگی می‌کردند. در تحقیقات انجام شده روی فسیل‌های به دست آمده از آن‌ها مشخص شد که (DNA) این نوع از انسان، شباهت زیادی با انسان‌های مدرن و امروزی دارد.

نتایج این تحقیقات نشان می‌دهد که به صورت کلی (DNA) آن‌ها با انسان امروزی تنها 0.12 درصد تفاوت دارد. اما (DNA) تنها شباهت این نوع انسان اولیه با انسان امروزی نبود. آن‌ها می‌توانستند از سلاح‌ها و ابزارهای متفاوت استفاده کنند و همچنین اقدام به جمع آوری و استفاده از اشیای زینتی نیز می‌کردند.

قد این انسان نئاندرتال حدود 152 تا 168 سانتی متر بود اما از نظر فیزیک بدنی، بسیار قوی تر از انسان‌های امروزی بودند. همچنین باید بدانید که صورت و پیشانی ناندرتال ها از انسان امروزی بزرگ تر بوده است.

بنابراین می توان گفت که نئاندرتال یکی از نزدیک ترین نژادهای انسان، به انسان امروزی است. در تست نیاکان مای اسمارت ژن، ردپای ژنتیکی نئاندرتال ها در ژنتیک شما مورد بررسی قرار می گیرد؛ شما چقدر به انسان نئاندرتال شبیه هستید؟ برای پاسخ به این سوال کافی است با تست نژاد مای اسمارت ژن آشنا شوید.

انسان رودولفی

انسان رودولفی یکی دیگر از انواع انسان های اولیه است که 1.8 تا 1.9 میلیون سال قبل روی زمین زندگی می‌کردند. به دلیل این که فسیل‌های زیادی از این نوع انسان به دست نیامده است، نمی‌توان در خصوص مواردی مانند قد و وزن آن‌ها اظهار نظر کرد.

انسان ماهر

بر اساس تحقیقات انجام شده انسان ماهر (Homo Habilis) 1.4 تا 2.4 میلیون سال قبل روی زمین زندگی می‌کردند. آن‌ها شباهات بسیاری با میمون‌های بزرگ داشتند.

از این شباهت‌ها می‌توان به دست‌های بلند و کشیده و چهره پیش آمده اشاره کرد. البته در این میان تفاوت‌هایی نیز وجود داشت که از مهم‌ ترین تفاوت‌های انسان ماهر و میمون‌ها می‌توان به دندان‌های کوچک تر و جمجمه کوچک تر اشاره کرد.

از این نوع انسان اولیه سه فسیل وجود دارند که دانشمندان با بررسی آن‌ها دریافتند که این نوع از انسان ها توانایی استفاده از ابزارهای گوناگون را داشتند.

چقدر با قبیله مردم هونزا آشنایی دارید؟ مردمانی که به عمر جاویدان و سلامت شان مشهورند و با نام قوم بروشو نیز شناخته می شوند. برای آشنایی بیشتر با قبیله هونزا و دره جاویدان کلیک کنید؛ مردمان هونزا.

انسان راست قامت

یکی دیگر از انواع انسان‌، انسان راست قامت یا (Homo Erectus) است که 1.9 میلیون تا 143 هزار سال قبل روی زمین زندگی می‌کردند و پس از آن منقرض شدند.

فسیل انسان‌های راست قامت در بخش‌های متفاوتی از زمین مانند آفریقا، هندوستان، چین، گرجستان، استرالیا و جاوه پیدا شده است. قد انسان‌های راست قامت عددی میان 120 تا 180 سانتی متر بود و وزن آن‌ها میان 40 تا 68 کیلوگرم تخمین زده شده است.

البته فسیل‌هایی که از این نوع انسان پیدا شده با یکدیگر تفاوت‌هایی دارد. فسیل‌هایی که در آفریقا پیدا شده‌اند نسبت به فسیل‌های کشف شده در مناطقی مانند چین و گرجستان بدنی بزرگ‌ تر داشتند.

انسان هایدلبرگی

طبق تحقیقات انجام شده انسان هایدلبرگی حدود 200 تا 700 هزار سال قبل در آفریقا زندگی می‌کردند. جنس مذکر این نوع از انسان های اولیه قدی در حدود 175 سانتی متر و وزنی در حدود 61 کیلوگرم داشت.

جنس مؤنث انسان هایدلبرگی نیز در حدود 157 سانتی متر قد و 50 کیلوگرم وزن داشت. صورت انسان هایدلبرگی صاف تر از انسان امروزی بود و مغزی بزرگ تر داشت. آن‌ها را باید اولین گونه ای از نژاد انسان دانست که می‌توانستند در آب و هوای سرد نیز زندگی کنند و با آن سازگار شوند.

مهم ترین خصوصیت انسان هایدلبرگی توانایی فوق العاده آن‌‌ها در شکار حیوانات بزرگ بود. در حقیقت باید بگوییم که آن‌ها اولین نوع از انسان های اولیه بودند که برای خود پناهگاه ساختند و حیوانات بزرگ را شکار کردند.

انسان فلورسی

یکی دیگر از انواع انسان ها، فلورسی ها (Homo Floresinsis) بودند که بین 95 تا 17 هزار سال قبل در اندونزی زندگی می‌کردند. انسان های فلورسی جثه بسیار کوچکی داشتند به طوری که قد آن‌ها در حدود 100 سانتی متر بود.

این جثه کوچک در سایر اندام‌های آن‌ها نیز تأثیر گذاشته بود و باعث شده بود تا مغز آن‌ها نیز کوچک باشد. تحقیقات انجام شده روی فسیل جنس مؤنث انسان فلورسی نشان می‌دهد که مغز این نوع انسان اولیه در حدود یک سوم انسان امروزی بوده است.

انسان خردمند

انسان خردمند (Homo sapiens) را باید اجداد انسان‌های امروزی دانست. این نوع از انسان های اولیه با توجه به این که به زندگی به صورت جمعی روی آورده بودند و سازگاری آن‌ها افزایش یافته بود، توانستند در برابر تغییرات آب و هوایی زمین مقاومت کنند و منقرض نشوند.

آن‌ها اولین نوعی از انسان ها بودند که علاوه بر شکار به کار کشاورزی و پرورش گیاهان نیز مشغول شدند. پس از مدتی آن‌ها توانایی کنترل آتش و زندگی در گروه‌های بزرگ تر را به دست آورند و همین امر باعث شد تا نژاد انسان امروزی و جامعه شکل بگیرد.

تست های ژنتیکی مای اسمارت ژن، به راحتی از طریق بزاق دهان انجام می شود. برای آشنایی با این روش از آزمایش ژنتیکی، تست ژنتیک با بزاق دهان را مطالعه نمایید.

انسان های اولیه همان نئاندرتال ها هستند؟

بر اساس مطالبی که در بخش قبل به آن اشاره کردیم، نئاندرتال‌ها یک نوع از انسان‌ های اولیه واقعی بودند که در حدود 30 هزار سال پیش منقرض شدند.

البته در این خصوص فرضیه‌های متفاوتی وجود دارد. برخی دانشمندان معتقدند که آن‌ها منقرض نشده‌ اند و به همزیستی با انسان خردمند پرداخته‌ اند و به مرور ژن انسان خردمند بر ژن آن‌ها غالب شده است. در خصوص نحوه انقراض نئاندرتال‌ها هنوز نمی‌توان دلیل قطعی بیان کرد.

تفاوت انسان و نئاندرتال

نئاندرتال‌ها را هم باید نوعی از انسان های نخستین دانست. آن‌ها از نظر ژنتیکی شباهت بسیاری به انسان امروزی داشتند اما در این میان تفاوت‌هایی نیز وجود دارند. هوش پایین تر را باید یکی از مهم ترین تفاوت‌های انسان و نئاندرتال‌ها دانست. البته تفاوت‌های دیگری نیز وجود دارند که از میان آن‌ها باید به استخوان‌های درشت تر و بدنی عضلانی تر و قوی تر اشاره کرد.

نئاندرتال چیست؟ آن ها که بودند؟

نئاندرتال ها در حدود 600 هزار سال پیش در بخش‌های متفاوت قاره اروپا و آسیا زندگی می‌کرده اند. این نژاد در حدود 40 هزار سال پیش منقرض شد اما در بدن بسیاری از انسان‌های امروزی ژن‌های آن‌ها وجود دارند.

(DNA) نئاندرتال‌ها با انسان امروزی شباهت بسیاری دارد و همین امر نشان می‌دهد که آن‌ها را باید به عنوان اجداد انسان‌های امروزی دانست. نظریه فرگشت انسان هم بر اساس این شباهت بسیار زیاد (DNA) مطرح شده و قوت گرفته است.

احتمالاً این ژن‌ها از طریق آمیزش نئاندرتال‌ها با انسان خردمند که اجداد انسان امروزی محسوب می‌شوند، به انسان‌های مدرن انتقال پیدا کرده اند.

انسان های نئاندرتال چه شکلی بودند؟

انسان‌های نئاندرتال کاسه سری بزرگ تر از انسان امروزی داشتند. همچنین پیشانی نئاندرتال ها از انسان امروزی بزرگ تر بود اما از نظر قدی از انسان‌های مدرن کوتاه قامت تر بودند.

همچنین آن‌ها بینی بزرگی داشتند که مناسب برای زندگی در آب و هوای سرد است. همین امر سبب شده بود تا آن‌ها از سایر انواع انسان های نخستین با سرما سازگاری بیشتری داشته باشند. انسان نئاندرتال مذکر قدی در حدود 165 سانتی متر و نئاندرتال مؤنث بین قدی در حدود 155 سانتی متر داشت.

ویژگی انسان نئاندرتال چیست؟

همان‌طور که در بخش قبل به آن اشاره کردیم، بدن انسان نئاندرتال قوی تر از بدن انسان امروزی بوده است. بینی بزرگ آن‌ها باعث شده بود تا آن‌ها سازگاری بیشتری با آب و هوای سرد داشته باشند.

آن‌ها را باید جنگجویانی ماهر دانست که توانسته بودند برای هزاران سال در رأس هرم موجودات در مناطق زندگی خود قرار داشته باشند. اما آن‌ها تنها در استفاده از سلاح ماهر نبودند. آن‌ها از برخی لوازم به عنوان لوازم زینتی یا آرایشی استفاده می‌کردند.

در اکتشافات انجام شده توسط دانشمندان و باستان شناسان در کنار فسیل‌های انسان نئاندرتال، صدف‌های خوراکی مدیترانه‌ ای کشف شد. در این صدف‌ها رنگ وجود داشت که محققان اعتقاد دارند انسان نئاندرتال از آن‌ها برای رنگ کردن بدن خود استفاده می‌کرده است. همچنین از برخی از این صدف‌ها به عنوان آویز و وسیله تزئینی نیز استفاده می‌شده است.

نکته دیگری که باید به آن اشاره کنیم، گروه خونی نئاندرتال ها خواهد بود. باید بدانید که بر اساس تحقیقات دانشمندان که در نشریه علمی وان پلاس منتشر شده است، نئاندرتال‌ها هم گروه‌های خونی مشابه انسان‌های خردمند و امروزی داشته اند.

انسان نئاندرتال در ایران

باید بدانید که نئاندرتال‌ها در ایران نیز زندگی می‌کردند. مطالعات و اکتشافاتی که در خصوص نئاندرتال‌ها در بخش جنوب غربی آسیا و ایران انجام شده بسیار کمتر از این مطالعات در اروپا است.

اما با توجه به کشف فسیل‌ها و ابزار سنگی متعلق به این گونه انسان اولیه در مناطقی از رشته کوه زاگرس باید گفت که نئاندرتال‌ها در ایران نیز زندگی می‌کردند. غار کلدر در استان لرستان و غار رواسی در استان کرمانشاه دو مورد از مکان‌هایی بوده که در آن ابزارهایی از نئاندرتال‌ها کشف شده اند.

نئاندرتال ها در کرمانشاه

در سال 1378 یک دندان فسیل شده در کرمانشاه پیدا شد. این فسیل در غار وزمه این استان کشف شد. این فسیل نئاندرتال ایران را باید به عنوان اولین مدرکی دانست که نشان می‌داد نئاندرتال‌ها در ایران سکونت داشتند. قزوین، یکی دیگر از شهرهای ایران است که آثار انسان نئاندرتال در آن کشف شد.

نئاندرتال ها چگونه منقرض شدند؟

بر اساس یافته‌های محققان، انقراض نئاندرتال‌ها در حدود 35 تا 40 هزار سال پیش اتفاق افتاده است. باید بگوییم که در حدود 5 هزار سال پس از ورود انسان خردمند به اروپا در بیشتر بخش‌های این قاره دیگر نئاندرتالی وجود نداشت و آن‌ها منقرض شده بودند.

دانشمندان در خصوص انقراض نئاندرتال ها نظریات متفاوتی دارند و هنوز توافق بر سر نحوه انقراض آن‌ها وجود ندارد. برخی از دانشمندان با توجه به فسیل‌های پیدا شده می‌گویند که حمله حیوانات گوشتخوار به نئاندرتال‌ها به مرور باعث انقراض آن‌ها شده است.

برخی دیگر از دانشمندان تغییرات زمین مانند فعالیت‌های آتشفشان‌ کامپانیان ایگنیمبرت ایتالیا و سرد شدن زمین را دلیل اصلی انقراض انسان‌های نئاندرتال می‌دانند. از دیگر نظریه‌هایی که در خصوص انقراض انسان نئاندرتال وجود دارد، بروز جنگ‌های خونین با کشته‌های بسیار در میان گروه‌های متفاوت آن‌هاست.

گروه دیگر اعتقاد دارند که انسان‌های نئاندرتال بازمانده به مرور به گروه‌های انسان های خردمند پیوستند و به مرور ترکیب ژن‌ها باعث شد تا دیگر نئاندرتالی روی زمین باقی نماند.

نئاندرتال امروزی

نئاندرتال امروزی چیست؟ شاید برخی افراد با شنیدن عبارت نئاندرتال امروزی این سؤال را از خود بپرسند که مگر نئاندرتال‌ها در حدود 35 هزار سال قبل منقرض نشده‌ اند. پس چطور نئاندرتال امروزی وجود دارد؟

باید بگوییم که بر اساس تحقیقات انجام شده در بدن انسان‌های امروزی به جز آفریقایی‌ها بین 2 تا 4 درصد از ژن نئاندرتال‌ها وجود دارند. پس باید بگوییم که انسان امروزی بخشی از (DNA) خود را از انسان‌های نئاندرتال به ارث برده است.

جنگ انسان خردمند و نئاندرتال

همانطور که گفتیم انسان های نخستین تنها یک گونه نبوده اند و در برخی مواقع بیش از یک نوع از آن ها روی زمین زندگی می‌کردند. در حدود 600 هزار سال پیش انسان های اولیه به دو بخش تقسیم شده بودند.

این دو بخش شامل انسان خردمند و انسان‌های نئاندرتال یا همان هوموساپینس و نئاندرتال می‌شد. جنگ را باید بخشی از ذات انسان دانست.

میان بسیاری از گونه‌های متفاوت و حتی یک گونه خاص همیشه جنگ‌هایی وجود داشته است. انسان‌های نئاندرتال را باید جنگجویان بزرگی دانست و همین امر سبب شد تا در برخورد با انسان خردمند به سرعت از بین نروند.

جنگ میان انسان خردمند و انسان نئاندرتال در حقیقت در حدود 100 هزار سال طول کشید. این جنگ بیشتر بر سر منابعی مانند زمین و قلمرو برای شکار و کشاورزی بود.

در بسیاری از سال‌های این جنگ طولانی انسان خردمند به دلیل بدن ضعیف تر، چشمان کوچک تر که در تاریکی کمتر می‌دید و آشنایی کمتر با قلمرو از انسان نئاندرتال شکست می‌خورد. اما خردمندها با ساخت سلاح‌های بهتر توانستند در نبردها پیروزی بیشتری کسب کنند و در این جنگ پیروز شوند.

جمع بندی

انسان ها انواع متفاوتی داشته اند که هر کدام ویژگی‌های جسمی و ظاهری متفاوتی داشته اند و در سال‌های متفاوتی زندگی می‌کردند. تقریباً تمام انواع انسان ها به جز انسان خردمند که اجداد انسان امروزی است؛ منقرض شده اند. انسان نئاندرتال را باید یکی از انواع گونه‌های انسان های اولیه دانست که ژن آن‌ها در بسیاری از انسان‌های امروزی وجود دارد.

معنی کلمه نئاندرتال چیست؟

معنی لغوی کلمه نئاندرتال به معنی انسان غارنشین، وحشی و اولیه است. از دیگر معانی که برای این کلمه بیان می‌کنند می‌توان به مواردی مانند اولیه، پیشرفت نکرده، ابتدا و وحشی اشاره کرد.

انسان های نئاندرتال چه موجوداتی بودند؟

نئاندرتال‌ها را باید یک گونه یا زیر گروه انسان های نخستین دانست که در حدود 35 هزار سال پیش منقرض شدند. این گونه از انسان‌ های اولیه در اروپا و مناطق غربی و مرکزی آسیا زندگی می‌کرده است. دانشمندان در خصوص علت انقراض آن‌ها نظریه‌های متفاوتی دارند که هنوز هیچ گروهی نتوانسته مدرک محکم و غیر قابل بحثی در خصوص ادعای خود ارائه دهد.