بلاگ

  • ویژگی انسان نئاندرتال چیست؟ تفاوت نئاندرتال و انسان

    ویژگی انسان نئاندرتال چیست؟ تفاوت نئاندرتال و انسان

    انسان نئاندرتال یکی از نژاد‌های باستانی و نخستین است حدود ۴۰ هزارسال قبل منقرض شده‌اند اما شباهت ژنی و ظاهری که با انسان‌های امروزی داشتند، توجه خیلی‌ها را جلب کرده است. در این مطلب به طور کامل به ابعاد مختلف زندگی نئاندرتال‌ها اعم از ویژگی‌ها، جنگ و ادوات‌شان، بیماری‌ها و موارد دیگر می‌پردازیم.

    همچنین در انتهای مقاله شما را به دریافت مشاوره ژنتیک رایگان و انجام آزمایش تبارشناسی برای کشف میزان شباهت ژنی شما با این دسته از انسان‌های نخستین دعوت می‌کنیم؛ همراه ما باشید.

    انسان نئاندرتال‌ کیست؟

    انسان نئاندرتال، یکی از ۷ نوع انسان اولیه و یکی از نزدیک‌ترین نژاد‌های انسان، به انسان امروزی است. در این مطلب به ابعاد مختلف زندگی نئاندرتال‌ها که در ایران هم بودند؛ می‌پردازیم.

    نئاندرتال‌ها یک نژاد از انسان‌های نخستین هستند که از ۶۰۰ تا ۳۵ هزار سال قبل روی زمین و در بخش‌های متفاوت قاره اروپا و آسیا زندگی می‌کردند. در تحقیقات انجام شده روی فسیل‌های به دست آمده از آن‌ها مشخص شد که (DNA) این نوع از انسان، شباهت زیادی با انسان‌های مدرن و امروزی دارد. در مقاله انسان های اولیه به معرفی سایر گونه های انسان نخستین پرداختیم؛ برای مطالعه کلیک کنید.

    انسان‌های نئاندرتال در حدود 40 هزار سال پیش منقرض شدند اما در بدن بسیاری از انسان‌های امروزی ژن‌هاشان وجود دارند.

    نتایج این تحقیقات نشان می‌دهد که به صورت کلی (DNA) آن‌ها با انسان امروزی تنها 0.12 درصد تفاوت دارد. اما (DNA) تنها شباهت انسان‌های نئاندرتال با انسان امروزی نبود. آن‌ها می‌توانستند از سلاح‌ها و ابزار‌های متفاوت استفاده کنند و همچنین اقدام به جمع‌آوری و استفاده از‌اشیای زینتی نیز می‌کردند.

    انسان نئاندرتال را باید به عنوان اجداد انسان‌های امروزی دانست. نظریه فرگشت انسان هم بر اساس این شباهت بسیار زیاد (DNA) مطرح شده و قوت گرفته است. احتمالاً این ژن‌ها از طریق آمیزش نئاندرتال‌ها با انسان خردمند که اجداد انسان امروزی محسوب می‌شوند، به انسان‌های مدرن انتقال پیدا کرده‌اند.

    در تست نیاکان مای اسمارت ژن، ردپای ژنتیکی نئاندرتال ها در ژنتیک شما مورد بررسی قرار می گیرد؛ شما چقدر به انسان نئاندرتال شبیه هستید؟ برای پاسخ به این سوال کافی است با تست نژاد مای اسمارت ژن آشنا شوید.

    نئاندرتال امروزی کیست؟

    نئاندرتال امروزی چیست؟ شاید برخی افراد با شنیدن عبارت نئاندرتال امروزی این سؤال را از خود بپرسند که مگر نئاندرتال‌ها در حدود 35 هزار سال قبل منقرض نشده‌ اند. پس چطور نئاندرتال امروزی وجود دارد؟

    باید بگوییم که بر اساس تحقیقات انجام شده در بدن انسان‌های امروزی به جز آفریقایی‌ها بین 2 تا 4 درصد از ژن نئاندرتال‌ها وجود دارند. پس باید بگوییم که انسان امروزی بخشی از (DNA) خود را از انسان‌های نئاندرتال به ارث برده است.

    بیشتر بخوانید: ویژگی‌های انسان راست قامت یا هوموارکتوس

    Neanderthal چه شکلی بودند؟ ویژگی های ظاهری انسان نئاندرتال

    انسان‌های نئاندرتال کاسه سری بزرگ‌تر از انسان امروزی داشتند. همچنین پیشانی نئاندرتال‌ها از انسان امروزی بزرگ‌تر بود اما از نظر قدی از انسان‌های مدرن کوتاه قامت‌تر بودند.

    همچنین آن‌ها بینی بزرگی داشتند که مناسب برای زندگی در آب و هوای سرد است. همین امر سبب شده بود تا آن‌ها از سایر انواع انسان‌های نخستین با سرما سازگاری بیشتری داشته باشند. قد انسان اولیه نئاندرتال مذکر حدود ۱۶۵ سانتی‌متر و نئاندرتال مؤنث بین قدی در حدود ۱۵۵ سانتی‌متر داشت.

    هاپلوگروپ یا هاپلوگروه، به‌ بررسی اجداد مشترک قومیت‌ها می‌پردازد؛ برای پیدا کردن هاپلوگروه خود، کلیک کنید!

    آیا نئاندرتال ها باهوش بودند؟

    اگر موفقیت و هوش را مساوی با توانایی زنده ماندن و بقا بدانیم، نئاندرتال ها انسان‌های باهوشی بودند.

    آن‌ها توانسته‌اند دویست و پنجاه هزار سال در سخت‌ترین اقلیم و شرایط آب و هوایی زندگی کنند. در مقابل، ما انسان‌های امروزی تنها و تنها صد هزار سال است که در روی کره زمین زندگی می‌کنیم و در چهل هزار سال گذشته به مناطق معتدل‌تر کوچ کرده‌ایم.

    در ذهن انسان‌شناسان اروپایی که برای اولین بار (بیش از صد سال) پیش شروع به مطالعه نئاندرتال‌ها کردند، آن‌ها تجسم انسان‌های بدوی بودند؛ یعنی، این گونه انسانی پایین‌تر از ما انسان خردمند قرار می‌گرفت.

    امروزه تصور پژوهشگران بسیار تغییر یافته و به نظر می‌رسد به واقعیت زندگی نئاندرتال‌ها نزدیک‌تر شده‌ایم.

    Neanderthal
    انسان های اولیه

    به طور کلی اندازه مغز نئاندرتال ها، بزرگ‌تر از متوسط ​​مغز انسان مدرن بوده اما این لزوما نشانه‌ی باهوش بودن نیست. یکی از نشانه‌های هوش بالای نئاندرتال ها این است که برای بقا به تغییرات محیطی خود پاسخ می‌دادند.

    مثلا زمانی که یخچال‌ها از محل زندگی آن‌ها عقب‌نشینی می‌کردند، گیاهان خوراکی کمیاب‌تر می‌شدند. پس نئاندرتال ها برای غذای بیشتر به حیوانات بزرگ سم‌دار تکیه می‌کردند.

    نکته مهم‌تر اینکه شکار این حیوانات بزرگ مستلزم برنامه‌ریزی، ارتباط و همکاری است که گویا نئاندرتال ها توانایی‌اش را داشته‌اند.

    همچنین نئاندرتال‌ها احتمالاً سیستم ارتباطی پیشرفته‌تری نسبت به سایر نخستی‌ها داشتند، مثلا می‌توانستند صداهای گفتاری تولید کنند.

    اما احتمالا مهم‌ترین ویژگی نئاندرتال ها که نشان از هوش و ارتباطات قوی اجتماعی آن‌ها دارد، مرگ آگاهی است.

    برای اینکه موجودی نسبت به مرگ آگاه باشد لازم است در موارد زیر رشد یافته باشد:

    1. مولفه‌های فرهنگی
    2. لب‌های پیشانی و گیجگاهی مغز

    انسان نئاندرتال نیز که مرگ آگاه بوده است، احتمالا چنین ظرفیت­‌هایی داشته است.

    برای مثال، یافته‌های باستان‌شناسی نشان می‌دهد که نئاندرتال ها نیز مردگان خود را دفن می‌کردند و حتی مراسماتی برای انجام این امر داشتند. آن‌ها از همنوعان خود پرستاری می‌کردند و در صورت مرگ  آن‌ها، سوگواری انجام می‌دادند.


    میزان شباهت به نئاندرتال ها، فقط یکی از مولفه هایی است که در تست نیاکان مای اسمارت ژن بررسی می شود؛ برای آشنایی بیشتر، کلیک کنید. راستی! شما چند درصد به نئاندرتال ها شباهت دارید؟!

    نئاندرتال ها چگونه منقرض شدند؟

    بر اساس یافته‌های محققان، انقراض نئاندرتال‌ها در حدود ۳۵ تا ۴۰ هزار سال پیش اتفاق افتاده است. باید بگوییم که در حدود ۵ هزار سال پس از ورود انسان خردمند به اروپا در بیشتر بخش‌های این قاره دیگر نئاندرتالی وجود نداشت و آن‌ها منقرض شده بودند.

    دانشمندان در خصوص انقراض نئاندرتال‌ها نظریات متفاوتی دارند و هنوز توافق بر سر نحوه انقراض آن‌ها وجود ندارد. برخی از دانشمندان با توجه به فسیل‌های پیدا شده می‌گویند که حمله حیوانات گوشتخوار به نئاندرتال‌ها به مرور باعث انقراض آن‌ها شده است.

    برخی دیگر از دانشمندان تغییرات زمین مانند فعالیت‌های آتشفشان کامپانیان ایگنیمبرت ایتالیا و سرد شدن زمین را دلیل اصلی انقراض انسان‌های نئاندرتال می‌دانند. از دیگر نظریه‌هایی که در خصوص انقراض انسان نئاندرتال وجود دارد، بروز جنگ‌های خونین با کشته‌های بسیار در میان گروه‌های متفاوت آن‌هاست.

    برخی دانشمندان معتقدند که آن‌ها منقرض نشده‌ اند و به همزیستی با انسان خردمند پرداخته‌ اند و به مرور ژن انسان خردمند بر ژن آن‌ها غالب شده است. در خصوص نحوه انقراض نئاندرتال‌ها هنوز نمی‌توان دلیل قطعی بیان کرد.

    گروه دیگر اعتقاد دارند که انسان‌های نئاندرتال بازمانده به مرور به گروه‌های انسان‌های خردمند پیوستند و به مرور ترکیب ژن‌ها باعث شد تا دیگر نئاندرتالی روی زمین باقی نماند.

    ویژگی انسانهای نئاندرتال و سبک زندگی آن ها

    آن‌ها را باید جنگجویانی ماهر دانست که توانسته بودند برای هزاران سال در رأس هرم موجودات در مناطق زندگی خود قرار داشته باشند. اما آن‌ها تنها در استفاده از سلاح ماهر نبودند. آن‌ها از برخی لوازم به عنوان لوازم زینتی یا آرایشی استفاده می‌کردند.

    آیا میدانستید که
    شجرنامه انواع مختلفی دارد و یکی از آن‌ها شجره نامه ژنتیکی است؟! برای آشنایی بیشتر، کلیک کنید.

    در اکتشافات انجام شده توسط دانشمندان و باستان شناسان در کنار فسیل‌های انسان نئاندرتال، صدف‌های خوراکی مدیترانه‌ ای کشف شد.

    در این صدف‌ها رنگ وجود داشت که محققان اعتقاد دارند انسان نئاندرتال از آن‌ها برای رنگ کردن بدن خود استفاده می‌کرده است. همچنین از برخی از این صدف‌ها به عنوان آویز و وسیله تزئینی نیز استفاده می‌شده است.

    گروه خونی نئاندرتال‌ها

    نکته دیگری که باید به آن اشاره کنیم، گروه خونی نئاندرتال‌ها خواهد بود. باید بدانید که بر اساس تحقیقات دانشمندان که در نشریه علمی وان پلاس منتشر شده است، نئاندرتال‌ها هم گروه‌های خونی مشابه انسان‌های خردمند و امروزی داشته اند.

    رژیم غذایی و سبک زندگی نئاندرتال‌ها

    احتمالا جالب‌ترین نکته درباره سبک زندگی انسان‌های نئاندرتال این است که آن‌ها سحرخیز بوده‌اند!

    جالب‌تر اینکه انسان‌های امروزی سحرخیز نیز این عادت را از طریق DNA به ارث رسیده از نئاندرتال ها دارند!

    از دیگر نکات مهم سبک زندگی نئاندرتال ها، شکارچی بودنشان است. اتفاقا آن‌ها شکارچیان ماهری بوده‌اند و با توجه به این نکته رژیم غذایی‌شان نیز وابسته به گوشت بوده است.

    اما گفتیم که نئاندرتال‌ها به خوبی می‌توانستند خود را با محیط تطبیق دهند، پس آن‌هایی که در مناطقی با پوشش گیاهی بیشتر زندگی می‌کردند، در رژیم غذایی‌شان هم گیاهان بیشتری داشتند.

    تجزیه و تحلیل‌های باستان‌شناسی از ابزارهای سنگی به جا مانده از نئاندرتال ها نشان از رژیم غذایی گسترده‌ی آن‌ها شامل گیاهان، حیوانات عظیم‌الجثه مانند ماموت، ماهی‌ها و احتمالاً پرندگان دارد.

    چرا شکار کردن حیواناتی کوچک مانند ماهی‌ها و پرندگان مهم است؟

    چون شکار این اقلام اغلب منحصراً در قلمرو انسان‌های مدرن تلقی می‌شده و مبنایی برای برتری دادن به ما بوده است.

    همچنین مهارت‌های بسیاری هستند که تا مدت‌ها  تصور می‌شد تنها مختص به انسان امروزی (هوموساپینس) است، در حالی که با کشفیات جدید مشخص شده انسان نئاندرتال هم، چنین توانایی‌ها داشته، مانند:

    •  کار با آتش
    • هنر نقاشی

    نئاندرتال ها پیش از اجداد ما شروع به استفاده از آتش برای محافظت از خود، پختن غذا و ساخت ابزار کردند.

    همچنین آن‌ها نخستین هنرمندان زمین بوده‌اند و در مراسمات آیینی آثار هنری و نقاشی خلق می‌کردند.

    اکتشافاتی از حکاکی‌ها و نقاشی‌هایی با انگشتان یا ابزار ایده‌ی بدوی و فاقد تفکر پیچیده بودن نئاندرتال‌ها را به چالش می‌کشد.

    تفاوت انسان و نئاندرتال

    نئاندرتال‌ها را هم باید نوعی از انسان‌های نخستین دانست. آن‌ها از نظر ژنتیکی شباهت بسیاری به انسان امروزی داشتند اما در این میان تفاوت‌هایی نیز وجود دارند. هوش پایین‌تر را باید یکی از مهم‌ترین تفاوت‌های انسان و نئاندرتال‌ها دانست.

    البته تفاوت‌های دیگری نیز وجود دارند که از میان آن‌ها باید به استخوان‌های درشت‌تر و بدنی عضلانی‌تر و قوی‌تر اشاره کرد.

    جنگ انسان خردمند و نئاندرتال

    همانطور که گفتیم انسان‌های نخستین تنها یک گونه نبوده اند و در برخی مواقع بیش از یک نوع از آن ها روی زمین زندگی می‌کردند. در حدود 600 هزار سال پیش انسان های اولیه به دو بخش تقسیم شده بودند.

    این دو بخش شامل انسان خردمند و انسان‌های نئاندرتال یا همان هوموساپینس و نئاندرتال می‌شد. جنگ را باید بخشی از ذات انسان دانست.

    میان بسیاری از گونه‌های متفاوت و حتی یک گونه خاص همیشه جنگ‌هایی وجود داشته است. انسان‌های نئاندرتال را باید جنگجویان بزرگی دانست و همین امر سبب شد تا در برخورد با انسان خردمند به سرعت از بین نروند.

    جنگ میان انسان خردمند و انسان نئاندرتال در حقیقت در حدود 100 هزار سال طول کشید. این جنگ بیشتر بر سر منابعی مانند زمین و قلمرو برای شکار و کشاورزی بود.

    در بسیاری از سال‌های این جنگ طولانی انسان خردمند به دلیل بدن ضعیف تر، چشمان کوچک‌تر که در تاریکی کمتر می‌دید و آشنایی کمتر با قلمرو از انسان نئاندرتال شکست می‌خورد. اما خردمندها با ساخت سلاح‌های بهتر توانستند در نبردها پیروزی بیشتری کسب کنند و در این جنگ پیروز شوند.

    ابزارهای نئاندرتال ها

    چرا ساخت ابزار نکته مهمی در مورد نئاندرتال‌هاست؟

    وقتی گونه‌ای توانایی ساخت ابزار را دارد، یعنی توانایی تجسم سه بعدی، خلاقیت و برنامه‌ریزی ذهنی را هم دارد.

    ابزار دست نئاندرتال‌ها در ابتدا تنها یک سنگ ساده بوده، اما آن‌ها با تجسم و تخیل به این نتیجه رسیده‌اند که می‌توان از تکه سنگی ساده برای خودشان ابزاری بسازند؛ سپس با نیروی خلاقیت و برنامه‌ریزی این کار را انجام داده‌اند.

    بنابراین، ساخت ابزار از جهت نشان دادن توانایی ذهنی این گونه‌ی انسانی حائز اهمیت است. ابزارهای کشف شده از نئاندرتال ها عبارتند از:

    • چاقوهای ساخته شده از سنگ چخماق
    • تبرهای دستی
    • سرنیزه مخصوص شکار
    • ابزاری D شکل از جنس استخوان گوزن شمالی برای بریدن گوشت

    نئاندرتال ها بیماری‌شان را درمان می‌کردند!

    دانشمندان با بررسی بقایای فسیل و جرم دندان نئاندرتال ها توانسته‌اند اطلاعات ارزشمندی در مورد وضعیت سلامتی‌شان به دست آورند.

    برای مثال، از روی اسکلت یک نئاندرتال کشف شده در اسپانیا متوجه شده‌اند که بیماری مزمن گوارشی و آبسه دندان داشته. همچنین اثرات ژنوم گیاهان دارویی و حتی کپک پنی‌سیلیوم نیز در این جسد کشف شده و نشان می‌دهد که نئاندرتال ها دانش دارویی و درمانی داشته‌اند!

    هرچند بسیاری از پژوهشگران معتقدند که تعامل و ارتباط جنسی بین نئاندرتال ها و اجداد ما انسان های امروزی تنها برای مدت کوتاهی بوده است، اما در همین زمان هم بیماریی‌های مختلف بین‌مان رد و بدل شده که هنوز هم اثراتش در ژنتیک ما باقیست.

    برای مثال، انقباض دوپویترن (یا بیماری وایکینگ) که اختلالی است در دست و باعث خمیدگی انگشتان می‌شود، احتمالا از نئاندرتال ها به ما رسیده است.

    چرا انسان های مدرن جایگزین نئاندرتال‌ها شدند؟

    هنوز هم پاسخ این سوال موضوعی بحث‌برانگیز میان محققان است، اما این نکته واضح است که نه فقط یک عامل بلکه ترکیبی از چندین مورد منجر به جایگزینی نئاندرتال‌ها توسط انسان‌های مدرن (هوموساپینس) شده است.

    به طور کلی وقتی گونه‌ای جایگزین گونه‌ی دیگر می‌شود به این معناست که گونه‌ی جدید مزایای رقابتی داشته است.

    این نقاط قوت در هومو ساپینس‌ها عبارتند از:

    • رشد شناختی

    برخی پژوهشگران معتقدند رشد و ابزار شناختی انسان خردمند از نئاندرتال ها پیشرفته‌تر بوده است. زبان و تکنیک های ابزارسازی انسان خردمند یک پله از دیگر گونه‌های انسانی جلوتر بوده، به همین دلیل امکان برنامه‌ریزی، همکاری و انتقال فرهنگی بین‌شان بهتر بوده است.

    • ساختار اجتماعی

    هم هومو ساپینس ها و هم نئاندرتال ها در گروه‌های اجتماعی دور هم زندگی می‌کردند، اما گروه‌های نئاندرتال ها از تعداد نفرات کمتری تشکیل شده بود.

    گروه‌های بزرگ‌تر به انسان‌های امروز امکان قدرت بیشتر، تنوع ژنتیکی بالاتر و در نهایت شانس بقای بیشتر می‌داده است.

    • انطباق‌پذیری

    به نظر می‌رسد که انسان‌های مدرن با محیط‌های مختلف و تغییرات اقلیمی از آب و هوای سرد گرفته تا مناطق استوایی آفریقا، سازگارتر بوده‌اند. انطباق‌پذیری بیشتر در تمام جانوران منجر به بقا می‌شود.

    • بیماری

    یکی دیگر از حدس‌هایی که پژوهشگران می‌زنند این است که احتمالا  هومو ساپینس ها ناقل بیماری‌هایی بوده‌اند که نئاندرتال ها نسبت به آن مصونیت نداشتند.

    چنین اتفاقی بارها در جمعیت‌های دیگر انسانی مثل برخورد استعمارگران اروپایی با بومیان قاره آمریکا نیز رخ داده است.

    حضور نئاندرتال ها در ایران
    کشف آثار نئاندرتال در کرمانشاه و قزوین

    ایران کشوری با اقوامی غنی و متنوع است؛ ما در مقاله اقوام ایرانی به معرفی گروه‌های قومی پرداختیم؛ شما از کدام قوم هستید؟

    انسان نئاندرتال در ایران

    باید بدانید که نئاندرتال‌ها در ایران نیز زندگی می‌کردند. مطالعات و اکتشافاتی که در خصوص نئاندرتال‌ها در بخش جنوب غربی آسیا و ایران انجام شده بسیار کمتر از این مطالعات در اروپا است.

    اما با توجه به کشف فسیل‌ها و ابزار سنگی متعلق به این گونه انسان اولیه در مناطقی از رشته کوه زاگرس باید گفت که نئاندرتال‌ها در ایران نیز زندگی می‌کردند. غار کلدر در استان لرستان و غار رواسی در استان کرمانشاه دو مورد از مکان‌هایی بوده که در آن ابزارهایی از نئاندرتال‌ها کشف شده اند.

    نئاندرتال ها در کرمانشاه

    در سال 1378 یک دندان فسیل شده در کرمانشاه پیدا شد. این فسیل در غار وزمه این استان کشف شد. این فسیل نئاندرتال ایران را باید به عنوان اولین مدرکی دانست که نشان می‌داد نئاندرتال‌ها در ایران سکونت داشتند. قزوین، یکی دیگر از شهرهای ایران است که آثار انسان نئاندرتال در آن کشف شد.

    جمع بندی

    انسان نئاندرتال را باید یکی از انواع گونه‌های انسان‌های اولیه دانست که ژن آن‌ها در بسیاری از انسان‌های امروزی وجود دارد. از ویژگی‌های ظاهری بارز آن‌ها باید به پیشانی بلند و درشتی و قد متوسط‌شان اشاره کرد. اگر شما هم تمایل دارید بدانید چند درصد از ژن نئاندرتال‌ها را به ارث برده‌اید؛ در فرم مشاوره ژنتیک رایگان، اطلاعات خود را ثبت کنید.

    [sc_fs_multi_faq headline-0=”h3″ question-0=”معنی کلمه نئاندرتال چیست؟” answer-0=”معنی لغوی کلمه نئاندرتال به معنی انسان غارنشین، وحشی و اولیه است. از دیگر معانی که برای این کلمه بیان می‌کنند می‌توان به مواردی مانند اولیه، پیشرفت نکرده، ابتدا و وحشی اشاره کرد.” image-0=”” headline-1=”h3″ question-1=”انسان های نئاندرتال چه موجوداتی بودند؟” answer-1=”نئاندرتال‌ها را باید یک گونه یا زیر گروه انسان های نخستین دانست که در حدود 35 هزار سال پیش منقرض شدند. این گونه از انسان‌ های اولیه در اروپا و مناطق غربی و مرکزی آسیا زندگی می‌کرده است. دانشمندان در خصوص علت انقراض آن‌ها نظریه‌های متفاوتی دارند که هنوز هیچ گروهی نتوانسته مدرک محکم و غیر قابل بحثی در خصوص ادعای خود ارائه دهد.” image-1=”” count=”2″ html=”true” css_class=””]

    منابع:

  • آیا بیماری لوپوس خطرناک است؟

    آیا بیماری لوپوس خطرناک است؟

    یه بیماری لوپوس خطرناک است؟ بروز این بیماری در افراد مختلف، شکل های متفاوتی دارد و شدت آن زیاد یا کم خواهد بود؛ مبتلایان با رعایت کردن دستورات پزشکی و مراقبت های پیشگیرانه، می توانند زندگی نرمال خود را ادامه دهند. برای کنترل بیماری لوپوس ابتدا بهتر است آن را بشناسید و با علائم و راه های درمان آن آشنا شوید.

    بیماری لوپوس را باید یکی از انواع بیماری‌های خود ایمنی دانست. در این بیماری سیستم ایمنی بدن به بافت‌ها و اندام‌های متفاوت بدن حمله می‌کند و همین امر سبب آسیب رسیدن به آن‌ها می‌شود.

    این بیماری که از آن به عنوان بیماری هزار چهره نیز یاد می‌شود، به طور خاص بر زنان تأثیر می‌گذارد. بیماری لوپوس را باید یک بیماری غیر مسری دانست که بیشتر بر زنان 15 تا 44 سال تأثیر می‌گذارد.

    در این مطلب از بلاگ مای اسمارت قصد داریم تا در خصوص بیماری لوپوس، نشانه‌ها، انواع و بسیاری موارد دیگر اطلاعات بیشتری بیان کنیم. با ما تا انتها همراه باشید.

    بیماری لوپوس چیست؟

    همان‌طور که گفتیم بیماری لوپوس را باید یک بیماری خود ایمنی دانست که باعث می‌شود سیستم ایمنی بدن به بافت‌ها و اندام‌های مختلف بدن حمله کند.

    این اتفاق باعث بروز التهاب می‌شود. التهاب ناشی از بیماری لوپوس می‌تواند بر بسیاری از بخش‌های بدن مانند مفاصل، پوست، کلیه‌ها، سلول‌های خونی، مغز، قلب و ریه تأثیر بگذارد.

    باید بدانید که بسیاری از نشانه‌های بیماری لوپوس مانند بیماری‌های دیگر هستند و همین امر می‌تواند باعث سخت شدن کار تشخیص آن شود.

    البته این بیماری یک نشانه بارز دارد که می‌توان با توجه به آن راحت‌ تر آن را شناسایی کرد و آن نشانه لکه‌هایی هستند که روی گونه‌ها به شکل بال پروانه ایجاد می‌شود.

    نکته دیگری که در خصوص بیماری لوپوس باید بگوییم این است که هنوز هیچ درمان قطعی و کاملی برای این بیماری وجود ندارد اما می‌توان علائم، نشانه‌ها و عوارض آن را کنترل کرد.

    انواع لوپوس

    بیماری خود ایمنی لوپوس انواع متفاوتی دارد. هر کدام از این انواع به دلایل متفاوتی ایجاد می‌شوند، روی بخش‌های متفاوتی از بدن و پوست تأثیر می‌گذارند و شدت متفاوتی با یکدیگر دارند. انواع بیماری لوپوس عبارتند از:

    آیا بیماری لوپوس خطرناک است؟

    لوپوس اریتماتوز سیستمیک

    اولین نوع بیماری خود ایمنی لوپوس که در این مطلب قصد داریم در خصوص آن نکاتی را بیان کنیم، لوپوس اریتماتوز سیستمیک (systemic lupus erythematosus) است که به صورت اختصار به آن (SLE) نیز گفته می‌شود.

    این نوع مریضی لوپوس را باید شایع ترین نوع آن دانست که به صورت سیستمیک است. تأثیر این بیماری می‌تواند در تمام بدن باشد و از انواع دیگر آن جدی تر است.

    بیماری لوپوس اریتماتوز سیستمیک می‌تواند باعث التهاب در پوست، مفاصل، ریه، کلیه، خون، قلب و یا ترکیبی از موارد گفته شده شود. این بیماری می‌تواند در افراد مختلف به صورت خفیف یا شدید بروز کند و علائم آن ممکن است به صورت ناگهانی تغییر کنند.

    در زمان بهبودی فرد هیچ علائمی از خود بروز نخواهد داد اما زمانی که بیماری عود کند، نشانه‌های مختلف آن را می‌توان مشاهده کرد.

    لوپوس اریتماتوز جلدی

    لوپوس اریتماتوز جلدی (Cutaneous Lupus Erythematosus) که به صورت اختصار به آن (CLE) نیز گفته می‌شود نوع دیگری از مریضی لوپوس است.

    بیماری لوپوس اریتماتوز جلدی روی اندام‌های داخلی بدن تأثیر نمی‌گذارد و خود را با ضایعات پوستی روی صورت، گردن و سایر بخش‌های بدن نشان می‌دهد. این ضایعات باعث خواهند شد که پوست ضخیم یا زبر شود و در برخی مواقع مانند جای زخم اثر آن باقی می‌ماند.

    لوپوس فقط یکی از بیماری های پوستی شایع است؛ در مقاله اخیر مجله مای اسمارت ژن، به معرفی 21 بیماری های پوستی  شایع پرداختیم.

    این اثر می‌تواند تنها برای چند روز یا برای مدتی طولانی تر مانند چند سال باقی بماند. باید بدانید که درست است که این بیماری بر روی اندام‌های داخلی بدن تأثیر نمی‌گذارد، اما 10 درصد از افرادی که به این نوع بیماری لوپوس پوستی مبتلا هستند، ممکن است به لوپوس اریتماتوز سیستمیک مبتلا شوند.


    میدونی چند درصد احتمال داره به لوپوس مبتلا بشی؟!

     

    با HealthX، میتونی احتمال ابتلات به لوپوس رو ارزیابی و از بروز بیماری پیشگیری کنی. برای اطلاعات بیشتر کلیک کن.

     

    لوپوس ناشی از دارو

    نوع سوم بیماری لوپوس، لوپوس ناشی از دارو (Drug Induced Lupus) است که به صورت اختصار به آن (DIL) گفته می‌شود. این نوع بیماری لوپوس پوستی به دلیل مصرف برخی داروها بروز می‌کند.

    نتایج بررسی‌ها نشان می‌دهد که تا کنون در حدود 80 دارو می‌توانند باعث بروز این بیماری شوند. این داروها شامل برخی از داروهای ضد تشنج، ضد فشار خون، داروهای افراد تیروئیدی، برخی از آنتی بیوتیک‌ها، داروهای ضد قارچ و قرص‌های ضد بارداری خوراکی هستند.

    فشارخون بالا و تیروئید، از بیماری های شایع هستند که افراد زیادی را درگیر کرده اند؛ گاهی اوقات داروهای مصرفی و روش های درمانی که برای کنترل این نوع بیماری ها به کار می روند؛ موجب بروز اختلالات دیگر می شوند. لوپوس نیز می تواند ناشی از عوارض داروهای مصرفی برای کنترل فشار خون بالا و یا تیروئید باشد.

    از مهم ترین و شایع ترین داروهایی که باعث بروز این نوع لوپوس در زنان می‌شوند، می‌توان به هیدرالازین (دارویی ضد فشار خون)، پروکائین آمید (داروی آریتمی قلب) و ایزونیازید (نوعی آنتی بیوتیک برای درمان بیماری سل) اشاره کرد. چطور از ابتلا به فشار خون جلوگیری کنیم؟

    باید بدانید معمولاً این نوع لوپوس در زنان پس از قطع دارو به مرور بهبود پیدا می‌کند. لازم به ذکر است که بسیاری از علائم لوپوس ناشی از دارو به لوپوس اریتماتوز سیستمیک شباهت دارد. اما این نوع از لوپوس در طول زمان اندام‌های اصلی را درگیر نمی‌کند.

    لوپوس نوزادی

    لوپوس نوزادی (Neonatal Lupus) نوع دیگری از لوپوس است که از مادران به نوزادان انتقال پیدا می‌کند. البته باید بدانید که درصد بسیار زیادی از کودکانی که از مادران مبتلا به بیماری لوپوس پوستی متولد می‌شوند این بیماری را ندارند.

    اما در حدود 1 درصد از آن‌ها به لوپوس نوزادی مبتلا می‌شوند. این نوزادان می‌توانند برخی از علائم ابتلا به لوپوس را نشان دهند و یا این که هیچ کدام از علائم در آن‌ها مشاهده نشود.

    معمولاً نوزادانی که به این بیماری مبتلا هستند علائمی مانند ضایعات پوستی، مشکلات کبدی و در حدود 10 درصد کم خونی دارند. البته در برخی موارد نیز این نوزادان با نقص مادرزادی قلب مواجه می‌شوند.

    در این دسته از نوزادان قلب آن‌ها نمی‌تواند به درستی کار پمپاژ طبیعی خون را به صورت ریتمیک انجام دهد و آن‌ها باید از ضربان ساز استفاده کنند. این افراد با خطر جدی مواجه هستند و باید به آن‌ها توجهی ویژه شود.

    علائم بیماری لوپوس

    مهم ترین علائم بیماری لوپوس

    بیماری لوپوس پوستی با علائم متفاوتی خود را نشان می‌دهد. در بسیاری مواقع علائم این بیماری در دو فرد مشابه نیست. این علائم می‌توانند در افراد متفاوت به صورت یک باره و ناگهانی یا به صورت تدریجی ظاهر شوند.

    همچنین در برخی از انواع آن مانند لوپوس سیستمیک علائم حادتر از انواع دیگر آن هستند. نکته دیگری که در خصوص علائم این بیماری باید بدانید این است که علائم آن می‌توانند در مدت کوتاهی بهبود پیدا کنند و یا زمان زیادی برای بهبود نیاز داشته باشند. از مهم ترین علائم بیماری لوپوس می‌توان به موارد زیر اشاره کرد.

    درد عضلانی و مفاصل

    یکی از مهم ترین مشکلاتی که بیماران لوپوس سیستمیک با آن درگیر هستند، درد عضلانی و التهاب مفصلی است.

    علت اصلی ارتباط لوپوس و درد‌های آرتریت آن است که لوپوس باعث التهاب مفاصل می‌شود. در نتیجه این التهاب عامل پارگی تاندون‌ها و دردهای مفصلی خواهد بود.

    التهاب و تورم

    یکی از علائم لوپوس، التهاب و تورم اندام‌هاست که نه تنها در مفاصل، بلکه در اندام‌هایی مانند مغز، قلب، کبد، کلیه و پوست هم مشاهده می‌شود.

    تب بالا

    تب بالای 37.5 درجه (100 درجه فارنهایت) یکی دیگر از علائمی به حساب می‌آید که در مریضی لوپوس مشاهده می‌شود. التهاب و تورم بافت‌های مختلف و ضعف سیستم ایمنی باعث بروز تب بالا می‌شود.

    ریزش مو

    ریزش مو یکی از علائمی است که در بیماری لوپوس پوستی مشاهده می‌شود. این علامت به علت آسیبی است که به پوست وارد می‌شود.

    در نتیجه فرد با التهاب پوستی، خارش و زخم روی پوست سر دست و پنجه نرم می‌کند که منجر به ریزش مو خواهند شد.

    زخم دهانی

    در دهان افراد مبتلا به بیماری لوپوس زخم‌های قرمز رنگی مشاهده می‌شوند که با هاله ای سفید و خطوط تابشی سفید احاطه شده اند.

    ضایعات معمولی تر «دیسکوئید» هستند و فقط در افراد مبتلا به بیماری فعال دیده می‌شوند که به محض مشاهده آنها باید به پزشک خود اطلاع داد.

    خشکی دهان

    بسیاری از افراد مبتلا به بیماری خود ایمنی لوپوس، علائمی مانند خشکی چشم و یا خشکی دهان را تجربه خواهند کرد. این علائم معمولاً توسط سندرم شوگرن که آن هم یک بیماری خود ایمنی است، ایجاد می‌شوند.

    حساسیت به نور خورشید

    40 تا 70 درصد بیماران مبتلا به لوپوس به اشعه فرابنفش خورشید حساس بوده و بیماری آنها اگر در معرض نور قرار بگیرند، شدت می‌یابد.

    درد قفسه سینه

    بیماری لوپوس سیستماتیک باعث بروز درد در ناحیه قفسه سینه می‌شود. درد شدید و اغلب تیز، در ناحیه یا نواحی خاصی از قفسه سینه است.

    این درد قفسه سینه با نفس عمیق، سرفه، عطسه یا خنده بدتر می‌شود و به همین دلیل فرد ممکن است تنگی نفس دائمی داشته باشد.

    آیا می‌دانید از نظر ژنتیکی چقدر ریسک ابتلا به بیماری لوپوس را دارید؟  با آزمایش ژنتیک سلامت، امکان پیشگیری از +57 بیماری ژنتیکی از جمله لوپوس را دارید! برای آشنایی بیشتر با چکاپ کامل ژنتیکی و همچنین دریافت مشاوره ژنتیک رایگان کلیک کنید.

    بثورات پوستی (راش‌ های پروانه ای)

    بثورات پوستی یکی از علائمی است که در مبتلایان به لوپوس پوستی مشاهده می‌شود. این ضایعات که در چانه و بینی وجود دارند، با سوزش و خارش همراه هستند و قرار گرفتن در مقابل نور خورشید باعث تشدید این ضایعات خواهد شد.

    تغییر حالت ناخن‌ ها

    در بیماری لوپوس ناخن‌ها تغییر شکل داده و نرم می‌شوند. بنابراین حالت ناخن‌های قاشقی شکل به عنوان علامت مریضی لوپوس در نظر گرفته می‌شوند.

    خستگی و بیحالی

    خستگی و بی‌حالی علائمی از لوپوس به حساب می‌آیند. پژوهشی توسط دکتر برمن روماتولوژیست آمریکایی صورت گرفته که نشان داده است همه مبتلایان به بیماری لوپوس در مرحله ای از زندگی خود از خستگی و بی حالی رنج می‌برند. اما تنها 40 درصد آنها دچار خستگی شدید خواهند شد.

    تنگی نفس

    التهاب بافت ریه و آسیب وارده بر قفسه سینه باعث می‌شوند که تنفس برای افراد مبتلا به مریضی لوپوس کاری دشوار باشد. این افراد از تنگی نفس رنج می‌برند.

    اختلال حافظه

    اگر لوپوس مغز را درگیر کند، ممکن است باعث سردرد، سرگیجه، تغییرات رفتاری، مشکلات بینایی و حتی سکته‌ مغزی یا تشنج شود.

    بسیاری از افراد مبتلا به لوپوس دچار مشکلات حافظه ‌ای می‌شوند و ممکن است در بیان افکار خود با مشکل مواجه باشند

    خشکی چشم

    خشک شدن سطح چشم به دلیل التهاب در بافت چشم رخ می‌دهد. این خشکی بر مجاری اشکی چشم هم تأثیر می‌گذارد و باعث خشک شدن چشم می‌شود. به نحوی که افراد مدام از وجود شی ریزی در چشم خود شاکی هستند.

    مشکلات ریوی

    لوپوس باعث افزایش شانس التهاب حفره قفسه سینه (پلوری) می‌شود که منجر به تنفس دردناک می‌شود. خونریزی ریه و پنومونی نیز امکان پذیر است.

    مشکلات کلیوی

    کلیه‌ها را باید یکی از اندام‌های بدن دانست که بیماری لوپوس می‌تواند به آن‌ها آسیب جدی وارد کند. این آسیب در موارد شدید موجب نارسایی کلیه خواهد شد و همین امر را باید یکی از مهم‌ ترین دلایلی دانست که سبب مرگ افراد مبتلا به این بیماری می‌شود.

    از متداول ترین مشکلات کلیوی، سنگ کلیه است؛ مجله My Smart Gene درباره راه های درمان سنگ کلیه در خانه و همچنین تشخیص دفع سنگ کلیه، به طور مفصل صحبت کرده است.

    مشکلات گوارشی

    بیماری لوپوس باعث کندی عملکرد دستگاه گوارشی می‌شود و همین موضوع دلیلی برای تجربه مکرر اسهال، استفراغ و حالت تهوع است.

    مشکلات تیروئیدی

    کم کاری تیروئید یکی از شایع ترین علائمی است که می‌توان به بیماری لوپوس نسبت داد. جالب است بدانید که لوپوس و کم کاری تیروئید یک علت ایمونولوژیک دارند.

    علاوه بر کم کاری تیروئید، گره‌های تیروئیدی و پرکاری تیروئید، هر دو مورد در بیماران مبتلا به لوپوس شایع تر از افراد سالم هستند.

    تشنج

    تورم، التهاب و سایر آسیب‌هایی که در اثر لوپوس بر مغز وارد می‌شود، باعث بروز مشکلاتی می‌شود که تشنج یکی از آنهاست.

    سایکوز

    آسیب‌های بیماری لوپوس محدود به موارد جسمانی نمی‌شود. سایکوز یکی از اختلالات روانی به شمار می‌رود که به عنوان یکی از علائم لوپوس در نظر گرفته می‌شود.

    گیج

    بیماری لوپوس به بافت مغز نیز آسیب می‌‌رساند. به همین دلیل بیماران از درد در ناحیه سر، گیجی و تغییر خلق و خو رنج می‌برند.

    از دست دادن اشتها

    مشکلات دستگاه گوارش، استفراغ، حالت تهوع و اسهال باعث می‌شوند که فرد میلی به غذا خوردن نداشته باشد و با بی اشتهایی مواجه شود.

    بی اشتهایی دلایل مختلفی می تواند داشته باشد که یکی از آن ها لوپوس است؛ یک دلیل شایع دیگر در بی اشتهایی؛ اختلالات عصبی است که به نام آنورکسیا یا بی اشتهایی عصبی شناخته می شود.

    کاهش وزن

    بی اشتهایی ناشی از مشکلات گوارشی باعث تغییر در رژیم غذایی افراد و کاهش وزن آنها خواهد شد.

    تورم در پاها

    بیماری لوپوس اریتماتوز به کلیه‌ها آسیب وارد می‌کند و نارسایی کلیه باعث بروز تورم در پاها می‌شود.

    تورم در اطراف چشم

    یکی از علائم لوپوس اریتماتوز جلدی، تورم در اطراف چشم است که باعث اختلال در دید بیماران می‌شود.

    تورم غدد

    غدد لنفاوی که در مجاورت عروق خونی متورم قرار دارند، تحت تأثیر قرار می‌گیرند. بیماری لوپوس بیماری روماتیسمی مزمن است و التهاب یا ورم در غدد لنفاوی هم به دلیل همین اثر به وجود می‌آید.

    مشکلات قلبی

    لوپوس می‌تواند باعث التهاب عضلات قلب، شریان‌ها یا غشای اطراف قلب (پریکاردیت) شود. شانس ابتلا به بیماری‌های قلبی و عروقی و حملات قلبی نیز به شدت افزایش می‌یابد.

    عوارض لوپوس چیست؟

    همانطور که در بخش علائم لوپوس هم توضیح دادیم، بیماری لوپوس باعث بروز شرایطی می‌شود که زندگی را تحت الشعاع قرار می‌دهد. در ادامه به این عوارض می‌پردازیم.

    خستگی

    لوپوس باعث می‌شود که فرد در طول زندگی احساس خستگی می‌کند. این خستگی زندگی معمولی بیماران را تحت الشعاع قرار می‌دهد. به نحوی که بی حوصله بودن امکان انجام کارهای روزمره را از او می‌گیرد.

    مفاصل دردناک

    آرتوز و دردناک بودن مفاصل یکی از علائم بیماری لوپوس است که باعث می‌شود فرد به راحتی پیاده روی نکند و حرکت کردن برای او دشوار می‌شود.

    تورم بافت اطراف چشم

    التهاب و تورم بافت‌های داخلی پوست باعث می‌شوند که صورت ورم کند. ورم بافت اطراف چشم با ایجاد مشکل در مشکل بینایی و مطالعه کردن همراه است.

    درد در قفسه سینه

    درد در قفسه سینه یکی از علائم بیماری لوپوس است که باعث تنگی نفس و دشواری نفس کشیدن می‌شود. به همین دلیل بیماران به سختی با سرعت زیاد و در فاصله‌های طولانی کار خواهند کرد.

    سردرد

    درد ناحیه سر یکی از علائم لوپوس است که باعث خستگی افراد می‌شود. سردرد مداوم فرد را به استراحت تشویق می‌کند. بنابراین از انجام کارهای روزمره بازمی‌ماند.

    حساسیت به نور خورشید

    اشعه فرابنفش خورشید باعث تشدید علائم بیماری لوپوس پوستی می‌شود. دو سوم مبتلایان به لوپوس نسبت به نور خورشید، فلوئورسنت و سایر نورهای مصنوعی حساس هستند. در نتیجه علائم بیماری مدام وخیم می‌شوند. مگر اینکه در محیط با نور بسیار کم زندگی کنند. برای آشنایی با سایر انواع حساسیت ها کلیک کنید.

    عاقبت بیماری لوپوس

    درمان بیماری لوپوس چیست؟

    بیماری لوپوس با کمک داروهای مختلفی قابل درمان است. البته شدت التهاب و تورم در بافت‌های برخی بیماران باعث مرگ آنها می‌شود. در ادامه به روش‌های درمانی این بیماری می‌پردازیم.

    داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی  (NSAIDs)

    (NSAID) های بدون نسخه، مانند ناپروکسن سدیم و ایبوپروفن ممکن است برای درمان درد، تورم و تب مرتبط با لوپوس استفاده شوند.

    (NSAID) های قوی تر با نسخه در دسترس تهیه می‌شوند. البته باید توجه داشت که عوارض جانبی (NSAID)ها شامل خونریزی معده، مشکلات کلیوی و افزایش خطر مشکلات قلبی است.

    داروهای ضد مالاریا

    داروهای ضد مالاریا داروهایی هستند که معمولاً برای درمان مالاریا استفاده می‌شوند. این داروها مانند هیدروکسی کلروکین بر سیستم ایمنی تأثیر می‌گذارند و می‌توانند به کاهش خطر ابتلا به بیماری لوپوس کمک کنند.

    عوارض جانبی آن‌ها ناراحتی معده و به ندرت آسیب به شبکیه چشم خواهد بود. هنگام مصرف این داروها معاینه منظم چشم توصیه می‌شود.

    کورتیکواستروئیدها

    پردنیزون و سایر انواع کورتیکواستروئیدها می‌توانند با التهاب لوپوس مقابله کنند. دوزهای بالای استروئیدها مانند متیل پردنیزولون اغلب برای کنترل بیماری‌های جدی استفاده می شوند که کلیه‌ها و مغز را درگیر می‌کنند.

    عوارض جانبی کورتیکواستروئیدها شامل افزایش وزن، کبودی آسان، نازک شدن استخوان ها، فشار خون بالا، دیابت و افزایش خطر عفونت است. البته باید توجه داشته باشید که خطر عوارض جانبی با دوزهای بالاتر و درمان طولانی مدت افزایش می‌یابد.

    سرکوب کننده‌های ایمنی

    داروهایی که سیستم ایمنی را سرکوب می‌کنند ممکن است در موارد جدی لوپوس مفید باشند. به عنوان مثال می‌توان به آزاتیوپرین، مایکوفنولات، متوترکسات، سیکلوسپورین و لفلونوماید اشاره کرد.

    عوارض جانبی سرکوب کننده‌های ایمنی ممکن است شامل افزایش خطر عفونت، آسیب کبدی، کاهش باروری و افزایش خطر ابتلا به سرطان باشد.

    بیولوژیک

    نوع دیگری از دارو، بلیموماب (Benlysta) که به صورت داخل وریدی تجویز می‌شود علائم لوپوس را در برخی افراد کاهش می‌دهد.

    عوارض جانبی بلیموماب حالت تهوع، اسهال و عفونت است. مصرف این دارو به ندرت باعث بدتر شدن افسردگی می‌شود.

    مراقبت در برابر آفتاب

    با توجه به اینکه قرار گرفتن در مقابل اشعه فرابنفش خورشید اثر منفی قابل توجهی بر زندگی افراد مبتلا به لوپوس می‌گذارد، با پوشیدن لباس‌های مناسب و عینک آفتابی یا حتی محافظ صورت (Shield) می‌توانند از برخورد نور به بدن مراقبت کنند.

    ریتوکسیماب

    ریتوکسیماب (Rituxan، Truxima) ممکن است برای برخی از افرادی مفید باشد که سایر داروها به آنها کمک نکرده اند. عوارض جانبی ریتوکسیماب شامل واکنش آلرژیک به انفوزیون داخل وریدی و عفونت است.

    تشخیص بیماری لوپوس چگونه است؟

    تشخیص بیماری لوپوس کار دشواری است زیرا علائم متنوع در طیف گسترده ای وجود دارند و این علائم در هر فرد با دیگری فرق دارد. اما با این وجود آزمایش‌ها و روش‌هایی مورد استفاده قرار می‌گیرند که در ادامه به آنها می‌پردازیم.

    به چه پزشکی مراجعه کنیم؟ چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

    آنچه تا کنون گفته شد، شما را با علائم لوپوس آشنا کرد. اگرچه این علائم تنوع و طیف گسترده ای دارند، شما با مشاهده آنها می‌توانید به پزشک مراجعه کنید. فوق تخصص روماتولوژی، در زمینه تشخیص و درمان بیماری لوپوس می‌تواند نقش مؤثری بازی کند.

    آزمایش ها و روش های تشخیصی

    آزمایش‌ها و روش‌هایی وجود دارند که متخصص روماتولوژیست را در تعیین شرایط بیماری و روش درمانی کمک می‌کنند.

    آزمایش (CBC)

    آزمایش (CBC) تعداد گلبول‌های قرمز، گلبول‌های سفید، پلاکت‌ها و همچنین میزان هموگلوبین را اندازه گیری می‌کند.

    نتایج تست خون ممکن است نشان دهنده کم خونی بیمار باشد که معمولاً در لوپوس رخ می‌دهد. کاهش تعداد گلبول‌های سفید یا پلاکت خون نیز در لوپوس نیز رخ می‌دهد که نباید نادیده گرفته شود.

    رسوب گلبول‌های قرمز

    سرعت رسوب گلبول قرمز میزان ته نشین شدن گلبول‌های قرمز خون را در لوله آزمایش در یک ساعت مشخص می‌کند. شتاب بالاتر از حد طبیعی ممکن است نشان دهنده یک بیماری سیستمیک مانند لوپوس باشد.

    تست کبد و کلیه‌ها

    آزمایش خون می‌تواند عملکرد کلیه‌ها و کبد بیمار را ارزیابی کند. با تعیین وضعیت عملکرد کلیه‌ها و کبد و همچنین بررسی تورم و التهاب آنها می‌توان بیمار را از نظر ابتلا به لوپوس بررسی کرد.

    آزمایش ادرار

    با آزمایش ادرار می‌توان میزان پروتئین یا گلبول‌های قرمز خون را تعیین کرد. اگر لوپوس عملکرد کلیه‌ها را تحت الشعاع قرار داده باشد، امکان وجود بیشتر از حد هموگلوبین وجود دارد.

    آزمایش آنتی بادی ضد هسته ای (ANA)

    آزمایش مثبت برای وجود آنتی بادی‌ها تولید شده توسط سیستم ایمنی بدن بیمار، نشان دهنده یک سیستم ایمنی تحریک شده است.

    در حالی که اکثر افراد مبتلا به لوپوس تست (ANA) مثبت دارند، نمی‌توان گفت که افرادی با (ANA) مثبت لزوماً لوپوس دارند. اگر آزمایش (ANA) فردی مثبت باشد، پزشک ممکن است آزمایش آنتی بادی اختصاصی تری را توصیه کند.

    اسکن قفسه سینه

    در میان تست‌های تشخیصی لوپوس، تصویربرداری قفسه سینه هم وجود دارد. به این وسیله پزشک از وجود التهاب یا آب آوردن ریه‌ها مطلع می‌شود و بیماری لوپوس را با قطعیت بیشتری تشخیص می‌دهد.

    الکتروکاردیوگراف

    دستگاه الکتروکاردیوگراف به بررسی سلامت دریچه‌های قلب می‌پردازد. به این ترتیب پزشک از سلامت بافت قلب مطمئن می‌شود.

    بیوپسی (نمونه برداری)

    کلیه‌ها از اندام‌هایی هستند که بر اثر ابتلا به لوپوس آسیب جدی می‌بینند. نمونه برداری از بافت کلیه‌ها می‌تواند به تشخیص انواع لوپوس کمک کند.

    لوپوس و ژنتیک

    با اینکه تغییرات ژنتیکی باعث ابتلای افراد به بیماری لوپوس می‌شود، اما هنوز ژنی کشف نشده که مسئول بروز علائم بیماری لوپوس سیستمیک، لوپوس پوستی، یا لوپوس ارتیماتوز باشد.

    مطالعات نشان داده که در خانواده‌هایی که دوقولوهای همسان به لوپوس مبتلا هستند، احتمال ابتلای دوقلوهای دیگر هم به این بیماری وجود دارد. البته همچنان احتمال سالم بودن پسرها بیشتر از دخترهاست.

    جمع بندی

    در این مقاله از مجله مای اسمارت ژن شما را با بیماری خود ایمنی لوپوس آشنا کردیم و به انواع و علائم آن پرداختیم. این بیماری با چندین روش تشخیص داده می‌شود و داروهایی برای درمان آن مورد استفاده قرار می‌گیرند.

    اما گاهی شدت التهاب اندام‌ها و اختلال در عملکرد کلیه‌ها به حدی است که فرد فوت می‌کند. برای اینکه درمان بیماری لوپوس به بهترین شکل انجام شود، توصیه می‌کنیم که با مشاهده علائم ذکر شده در این مطلب، به پزشک مراجعه کنید.

  • درمان اگزمای پوستی چیست؟

    درمان اگزمای پوستی چیست؟

    اگزما پوستی (Eczema) یکی از بیماری‌هایی است که در آن پوست بیمار خشک و ملتهب شده و همین موضوع منجر به تمایل فرد به خارش نواحی خشک و متورم می‌شود.

    جالب است بدانید که اگزمای پوستی با افزایش استرس فرد و تماس پوست با مواد آلرژی زا و محرک شدت می‌گیرد.

    بیماری پوستی اگزما از نوع عفونی نبوده و به افراد دیگر سرایت نمی‌کند.

    در این مقاله از مجله مای اسمارت به تعریف بیماری اگزما، علل به وجود آورده و تشدید کننده بیماری و روش‌های درمان آن می‌پردازیم. در ادامه همراه ما باشید.

    اگزما پوستی چیست؟

    اگزما پوستی یکی از انواع بیماری‌های پوستی است که با خشکی پوست، خارش، پوسته پوسته شدن و بثورات پوستی همراه است. گاهی این بیماری مسبب بروز بیماری‌های عفونی در پوست خواهد بود.

    به همین دلیل مردم آن را نوعی حساسیت پوستی در نظر می‌گیرند. خارش پوست به عنوان شایع ترین علامت بیماری اگزما به حساب می‌آید و هفت نوع مختلف دارد. بیماری اگزمای پوستی در سنین مختلف رخ می‌دهد.

    حتی برخی نوزادان از همان هفته‌ها یا ماه‌های آغازین زندگی، علائم اگزما پوستی دارند که عموماً خشکی و خارش پوست هستند. بزرگسالان نیز می‌توانند این بیماری را تجربه کنند. اما عموماً در فاصله سنی 20 تا 50 سال به اگزما مبتلا خواهند شد.

    اگزما چیست
    بیماری پوستی اگزما

    انواع اگزمای پوستی

    همانطور که اشاره کردیم، بیماری اگزما انواع مختلفی دارد که افرادی با سنین مختلف به آنها مبتلا خواهند شد. در ادامه شما را با انواع اگزما پوستی آشنا خواهیم کرد.

    • درماتیت آتوپیک

    درماتیت اتوپیک (Atopic dermatitis) نوعی اگزماست که مهم ترین علائم آن تغییر رنگ پوست و بثورات پوستی خارش دار است. این نوع از اگزما پوستی عموماً از کودکی شروع می‌شود. اما با افزایش سن شدت گرفته و تا بزرگسالی ادامه خواهد یافت.

    کرم‌های مختلفی مانند آنتی هیستامین‌ها و کرم‌های کورتیکواستروئیدی وجود دارند که برای کنترل اگزما توپیک استفاده می‌شوند. اما از نظر متخصصان اگزما آتوپیک قابل درمان نیست. تنها باید با رعایت اصول مراقبتی و بهداشتی آن را کنترل کرد.

    اگزما فقط یک مشکل سطحی نیست! عوامل ژنتیکی و محیطی می‌توانند در بروز و شدت آن نقش داشته باشند. در مقاله آزمایش‌های مراقبت از پوست و مو، ببینید چگونه می‌توان سلامت پوست را بهتر درک کرد و از مشکلات پوستی پیشگیری کرد.

    • درماتیت تماسی

    اگزما پوستی (Contact dermatitis) که نوعی واکنش آلرژیک یا تحریک کننده به شمار می‌آید، باعث ایجاد بثورات پوستی دردناک و خارش دار می‌شود.

    چنانچه به نام این نوع اگزما دقت کنید، اگر پوست با عوامل آلرژی زا مانند پیچک سمی یا محرکی همچون مواد شوینده تماس مستقیم داشته باشد، درماتیت تماسی به وجود می‌آید.

    • سبورئیک

    سبورئیک (Seborrheic dermatitis) نوعی اگزما خفیف، شایع، غیر مسری و قابل کنترل است که علائم اصلی آن لکه‎ های قرمز خارش دار و پوسته‌های چرب روی پوست محسوب می‌شوند.

    در حالی که پوسته پوسته‌های سفید و زرد روی پوست فرد مبتلا دیده می‌شود. گفتنی است که اگزما پوست سر نوعی اگزما سبوره به حساب می‌آید.

    • درماتیت سکه ای

    درماتیت سکه ای (Nummular eczema)، یک نوع اگزما پوستی است که باعث ایجاد لکه‌های دایره ای و برجسته روی پوست خواهد شد. ظاهر سکه ای لکه‌ها باعث شده که این نوع اگزما سکه ای نامیده شود.

    این بیماری همراه با پوسته پوسته شدن، ترشح مایعی شفاف از پوست و خارش است. درماتیت سکه ای نوعی بیماری مزمن است که می‌تواند از چند هفته تا ماه‌ها ادامه داشته باشد. انواع اگزمای سکه ای درماتیت نومولار و اگزمای دیسکوئید هستند.

    • نورو درماتیت

    نوع دیگری از اگزما پوستی، نورو درماتیت (Neuro dermatitis) است که به خاطر اختلالات عصبی رخ می‌دهد؛ در واقع نوعی اگزمای عصبی محسوب می شود. این بیماری پوستی خطرناک بوده و شایع ترین علامت آن بثورات پوستی خارش دار است که در نواحی مختلف بدن مشاهده می‌شود.

    بنابراین گاهی اگزمای دست نوعی درماتیت پوستی است. اما می‌توان انتظار داشت که علائم نورو درماتیت در بازوها، شانه ها، آرنج ها، پاها، مچ پا، مچ دست، پشت گردن یا پوست سر، نواحی مقعد، اندام تناسلی و صورت دیده شوند و خارش داشته باشند.


    میدونی چند درصد احتمال داره به اگزما مبتلا شی؟!

     

    با HealthX، میتونی احتمال ابتلات به اگزما رو ارزیابی و از بروز بیماری پیشگیری کنی. برای اطلاعات بیشتر کلیک کن.

     
    • درماتیت استازیس

    افرادی که با مشکل ضعف جریان خون مواجه هستند و با ایستادن طولانی مدت اذیت می‌شوند، مستعد ابتلا به درماتیتت استازیس (stasis dermatitis) بوده و معمولاً علائم بیماری روی ساق پای آنها مشاهده می‌شوند؛ اما در موارد نادری هم در نواحی دیگر بدن این علائم مشاهده خواهند شد.

    • دیسیدروتیک

    دیسیدروتیک (Dyshidrotic eczema) یکی از انواع اگزما پوستی مزمن است که با تاول‌های کوچک، پوست خشک و خارش‌های شدید بثورات پوستی همراه است.

    اگزما انگشت دست می‌تواند نوعی دیسیدروتیک باشد. زیرا علائم این نوع اگزمای پوستی بیشتر روی انگشتان دست ظاهر می‌شوند.

    • همراه با سوزش

    نوعی دیگر از اگزما یا حساسیت پوستی اگزمای همراه سوزش نام دارد که فرد علاوه بر خارش بثورات پوستی یا التهاب و تورم، سوزش پوست را نیز تجربه خواهد کرد.

    اگزما در کدام اندام ها بوجود می آید؟

    همانطور که پیش از این هم توضیح دادیم، ‌اگزما نوعی بیماری پوستی است که می‌تواند اندام‌های مختلف را تحت تأثیر قرار دهد. بنابراین برخی به اگزما پوستی دست و بعضی نیز به اگزما ناخن یا اگزمای پوست سر مبتلا خواهند شد.

    در توضیح دقیق تر باید بگوییم که سر، دست و پا اندام‌هایی هستند که بیشتر از سایر قسمت‌های بدن به اگزما پوستی مبتلا می‌شوند.

    علائم اگزمای پوستی

    اکنون نوبت به آن رسیده با علائم اگزمای پوستی آشنا شوید تا به راحتی بتوانید اگزما را از حساسیت پوستی تشخیص دهید.

    • خشکی پوست

    خشکی پوست یکی از شایع ترین علائم اگزما پوستی و همچنین حساسیت پوستی است. این خشکی عموماً به حدی شدید است که با کرم‌های مرطوب کننده هم نرم نمی‌شوند. در این حالت کرم‌های مخصوص برای درمان اگزمای پوستی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

    • ترک های پوستی

    خشکی پوست گاهی آنقدر شدید می‌شود که ترک‌هایی روی پوست ایجاد می‌شوند. البته گاهی خارش زیاد پوست خشک باعث ایجاد چنین ترک‌هایی خواهند شد که باید جدی گرفته شوند.

    • تورم و قرمزی پوست

    از علائمی که وجود آنها باعث اشتباه گرفتن حساسیت پوستی و اگزما می‌شود، تورم و قرمزی پوست هستند. تورم و قرمزی پوست از علائمی به حساب می‌آیند که موجب کلافه شدن بیماران می‌شوند.

    • افزایش ضخامت پوست

    افرادی که از نورو درماتیت رنج می‌برند، شاهد افزایش ضخامت پوست خود هستند که می‌تواند متأثر از اختلالات عصبی رخ داده در سلول‌های پوستی باشد. در این حالت ناحیه ضخیم تر پوست رنگی تیره تر دارد و خارش و التهاب آن ناحیه بیشتر از بخش‌های دیگر پوست خواهد بود.

    • پوسته پوسته شدن

    گاهی مبتلایان به اگزمای پوستی با پوسته پوسته شدن مواجه می‌شوند. این علامت در میان کودکان نیز بسیار شایع است. علاوه بر این، افراد مبتلا به نوع دیسیدروتیک از پوسته پوسته شدن پوست انگشتان دستشان شکایت می‌کنند.

    • حساسیت بالا در تماس

    التهاب، تورم، خارش و خشکی پوست باعث می‌شوند که پوست حساس و آسیب پذیرتر شود. به همین دلیل به تماس پوست با لباس و اشیا یا حتی دست افراد حساس هستند.

    • خارش در اگزما پوستی

    خارش بثورات پوستی علامتی است که میان افراد مبتلا به اگزما پوستی بسیار شایع است. فارغ از اینکه فرد به اگزمای ناخن مبتلا باشد یا اگزمای پوست سر، خارش را می‌توان در عموم مبتلایان به اگزمای پوستی مشاهده کرد.

    • ترشح مایع

    یکی از انواع اگزما که اگزمای سکه ای نام دارد، با علامتی همراه است که آن را ترشح مایع می‌نامند. در این حالت تاول‌های کوچکی روی پوست فرد زده می‌شوند که اگر سوراخ شوند، مایع جمع شده زیر آنها خارج خواهد شد.

    • لکه های قرمز

    لکه‌های قرمز را می‌توان از علائمی معرفی کرد که میان افراد مبتلا به انواع اگزمای پوستی مخصوصاً در میان کودکان شایع است. البته در بسیاری از مبتلایان به اگزما، این علامت به عنوان اولین نشانه بیماری به حساب می‌آید.

    • ضایعات پوستی

    ضایعات یا بثورات پوستی علامتی شایع میان بیمارانی است که از اگزما رنج می‌برند. خارش پوست و حتی گاهی خون ریزی‌های ناشی از زخم شدن، بیشتر در ناحیه ضایعات پوستی به وجود می‌آیند.

    • تاول

    گروهی از بیماران از جمله آنهایی که به دیسیدروتیک مبتلا هستند، تاول‌های کوچکی را روی پوست دست، پا یا سایر نواحی بدن مشاهده می‌کنند. این تاول‌ها می‌ترکند و مایعی شفاف از آنها خارج می‌شود و همین علامت باعث افتراق اگزما و حساسیت پوستی خواهد شد.

    آیا می‌دانید از نظر ژنتیکی چقدر ریسک ابتلا به بیماری پوستی اگزما را دارید؟  با آزمایش ژنتیک سلامت، امکان پیشگیری از +57 بیماری ژنتیکی از جمله اگزما را دارید! برای آشنایی بیشتر با چکاپ کامل ژنتیکی و همچنین دریافت مشاوره ژنتیک رایگان کلیک کنید.

    عکس اگزمای دست
    اگزمای دست

    علت اگزما پوستی – حساسیت پوست

    اگزما بیماری پوستی عجیبی برای مردم است زیرا عوامل مختلفی باعث ابتلا به آن می‌شوند و تشخیص این موضوع که چه علتی باعث شده که فردی به اگزما پوستی مبتلا شود، کاری دشوار است. در ادامه به علل شایع ابتلا به اگزما اشاره خواهیم کرد.

    • اختلال در سیستم ایمنی

    سیستم ایمنی تحت تأثیر عوامل عفونی، مواد آلرژی زا و اختلالات عصبی است. این عوامل باعث می‌شوند که برخی افراد به دلیل ضعف سیستم ایمنی به اگزمای عصبی مبتلا ‌شوند.

    • حساسیت به مواد غذایی

    مواد غذایی مختلفی مانند بادمجان، گوجه فرنگی یا خوراکی‌های تند می‌توانند محرک‌ها یا عوامل آلرژی زایی باشند که پوست را تحریک کرده و باعث ابتلا به اگزما می‌شوند.

    • دخانیات و اگزما پوستی

    سیگار و سایر دخانیات باعث تأثیر در عملکرد انتقال دهنده‌های عصبی مغز می‌شوند. از طرفی می‌توانند به عنوان عوامل محرک عمل کرده و باعث بروز خارش، تورم و بثورات پوستی می‌شوند.

    • تغییرات هورمونی

    تغییرات هورمونی باعث بروز علائمی از جمله التهاب، تورم، قرمزی و خارش می‌شوند که نشان دهنده اگزما پوستی هستند.

    • آلرژی و حساسیت

    مواد آلرژی زا یکی از عواملی هستند که زمینه را برای ابتلا به انواع اگزما پوستی به ویژه نوع تماسی فراهم می‌کنند. این عوامل مانند گرده گل، پشم و موی حیوانات یا مواد شوینده هستند که باعث بروز حساسیت پوستی نیز می‌شوند.

    • ژنتیک

    پژوهش‌ها نشان داده که گروهی از مبتلایان به اگزما به دلیل جهش‌های ژنتیکی به این بیماری مبتلا می‌شوند. به همین دلیل اگزما پوستی در میان بیماری‌های پوستی ارثی هم قرار می‌گیرد.

    • اگزما بعد از کاشت ناخن

    کاشت ناخن بستری را فراهم می‌کند تا پوست در ناحیه ناخن‌ها حساسیت بیشتری نسبت به محرک‌ها داشته باشد. بنابراین اگزمای ناخن میان افرادی که ناخن می‌کارند دیده می‌شود.

    • اگزما بارداری

    اگزما پوستی در زمان بارداری اگزمای بارداری نامیده می‌شود که بیشتر در ناحیه صورت مشاهده می‌شود.

    درمان قطعی اگزما

    اگزما پوستی نوعی بیماری است که روش درمان قطعی برای آن وجود ندارد. به همین دلیل روش‌های درمانی که برای آن وجود دارند، عموماً باعث کنترل شدت بیماری هستند. در ادامه چندین روش درمان اگزما را با شما به اشتراک می‌گذاریم.

    • نور درمانی اگزما پوستی

    نور درمانی (Photo Therapy) یکی از روش‌های مؤثر در درمان اگزما و انواع بیماری‌های پوستی به شمار می‌رود. در این راستا بیماران مبتلا به اگزما می‌توانند از پرتو فرابنفش نوع (B) برای درمان استفاده کنند. جریان غیر مستقیم نور خورشید هم در این زمینه کاربرد دارد.

    • آنتی بیوتیک ها

    آنتی بیوتیک‌ها برای از بین بردن عوامل عفونت زا استفاده می‌شوند. سفالکسین نمونه ای آنتی بیوتیک است که برای درمان خارش ناشی از اگزما پوستی استفاده می‌شود.

    • کنترل یا مهار سیستم ایمنی

    اختلال عملکرد سیستم ایمنی باعث بروز بیماری‌هایی از جمله بیماری‌های خود ایمنی و اگزما می‌شود. بنابراین داروهایی وجود دارند که عملکرد سیستم ایمنی را کنترل و مهار می‌کنند تا پیشرفت علائم اگزما پوستی آرام تر و قابل کنترل باشد.

    • آنتی هیستامین ها

    آنتی هیستامین‌هایی مثل فکسوفنادین، لوراتادین و سیتریزین برای کاهش علائمی که در حساسیت پوستی نیز دیده می‌شوند (مانند بثورات پوستی، خارش و التهاب پوست) مفید هستند.

    • مهارکننده کلسینورین

    مهارکننده کلسینورین مانند (Protopic) و (elidel) داروهای غیر استروئیدی هستند که با پیشگیری از فعال شدن بخشی از سیستم ایمنی بدن، مانع از بروز علائمی مانند قرمزی، التهاب و تورم پوست می‌شوند.

    • پماد درمان اگزما

    پمادها یکی از راه‌های درمان اگزما هستند. زیرا باعث کاهش خشکی، خارش‌ها یا التهاب پوست می‌شوند.

    کلوبتازول، دوکسپین موضعی و کلوبتازول چند نمونه از پمادهایی هستند که با محافظت از پوست و کاهش خشکی، خارش و تورم پوست از پیشرفت علائم بیماری اگزما پوستی جلوگیری می‌کنند.

    • لیزردرمانی

    لیزردرمانی روشی غیر تهاجمی برای درمان بیماری اگزما پوستی محسوب می‌شود. لیزر درمانی اثر درمانی مشابه نور درمانی برای بیماران مبتلا به اگزما دارد.

    در نتیجه میزان خارش، قرمزی و حتی زخم‌های ریز روی پوست کاهش یا تحت کنترل قرار می‌گیرند.

    کنترل عوارض اگزمای پوستی

    با توجه به اینکه راهی قطعی برای درمان اگزما وجود ندارد، می‌توان از روش‌هایی غیر از روش‌های درمانی برای کنترل عوارض بیماری اگزما پوستی و پیشرفت علائم استفاده کرد.

    عوارض اگزمای پوستی
    چطور عوارض اگزما را کاهش دهیم؟
    • خنک کردن پوست با کمپرس یخ

    کمپرس یخ یکی از ابزارهای مناسب برای کاهش التهاب، تورم و قرمزی پوست مبتلا به اگزماست. شما با این روش جریان خون را در نواحی متورم کند کرده و از التهاب کم می‌کنید.

    • رژیم غذایی

    مصرف نکردن مواد خوراکی آلرژی زا می‌تواند شدت علائم اگزما را که به حساسیت پوستی شباهت دارند، کم کند.

    • استحمام با آب گرم

    استحمام با آب گرم یکی از بهترین روش‌ها برای باز شدن منافذ پوستی و نرم شدن پوست افرادی می‌شود که از اگزما و علائمی مانند خشکی و خارش پوست رنج می‌برند.

    • ماساژ پوستی

    ماساژ پوست به افزایش جریان خون در سلول‌های پوستی خشک و حساس افراد مبتلا به اگزما کمک می‌کند. در نتیجه میزان خشکی و خارش پوست کم می‌شود.

    • استفاده از مرطوب کننده

    مرطوب کننده‌ها یکی از مناسب ترین ابزارها برای نرم کردن و محافظت از پوست به حساب می‌آیند. با استفاده منظم مرطوب کننده‌ها می‌توان از شدت خشکی و خارش پوست جلوگیری کرد.

    • طب سنتی

    طب سنتی به ویژه طب سوزنی از جمله روش‌های التیام بخش برای بدن به حساب می‌آید.

    با این روش می‌توان هماهنگی ذهن و سلامت روان را ارتقا داده و با بهبود جریان خون در سلول‌های پوستی از عوارض اگزمای پوست کاست.

    • استفاده از لباس های نخی

    پوشیدن لباس‌های نخی کمک می‌کند که پوست خنک شود و التهاب و تورم نواحی حساس کاهش یابد.

    • استفاده از شوینده های بدون الکل

    توصیه می‌کنیم که از شوینده‌هایی استفاده کنید که فاقد الکل هستند. ویژگی محرک بودن آنها برای پوست بسیار از کمتر از سایر شوینده‌هاست. بنابراین از عوارض اگزما مخصوصاً نوع تماسی کاسته می‌شود.

    جمع‌بندی

    • اگزما پوستی (Eczema) یکی از بیماری‌هایی است که در آن پوست بیمار خشک و ملتهب شده و همین موضوع منجر به تمایل فرد به خارش نواحی خشک و متورم می‌شود.
    • افرادی که از نورو درماتیت رنج می‌برند، شاهد افزایش ضخامت پوست خود هستند که می‌تواند متأثر از اختلالات عصبی رخ داده در سلول‌های پوستی باشد.
    • استرس، هوای خیلی گرم یا هوای خیلی سرد، خشکی بیش از حد پوست، مواد موجود در هوا و گرد و غبار از ریسک فاکتورهای تشدید کننده اگزما پوستی هستند.