اختلالات تغذیه و خوردن فقط پرخوری نیست!

اختلالات تغذیه بر خلاف اسم‌شان، تنها به نوع غذا خوردن مرتبط نیستند. اختلال خوردن اغلب به دلایل روحی مانند افسردگی، اختلال اضطراب پس از سانحه (PTSD)، وسواس فکری-عملی (OCD) و… به وجود می‌آید.

لاغری بیش از حد و غذا نخوردن، پرخوری عصبی، تمایل به خوردن گچ یا دیگر مواد غیر خوراکی از رایج‌ترین انواع اختلالات تغذیه ای هستند. اما جالب است بدانید علاوه بر نوع و میزان غذا خوردن حتی نحوه تفکر درباره غذا هم بخشی از اختلال خوردن است! پس با ما همراه باشید تا در این مقاله تک به تک با انواع، درمان و علائم اختلالات تغذیه ای آشنا شویم.

اختلالات تغذیه ای چیست؟

اختلالات تغذیه دسته‌ای از بیماری‌ها هستند که فرد را در وضعیت فیزیکی و روانی جدی و حادی قرار می‌دهند، چرا که این اختلالات اغلب با مشغله‌های فکری و اضطراب در مورد غذا و وزن همراهند.

بسیاری از افراد روی تناسب اندام خود، میزان و نوع غذایی که می‌خورند حساسند اما چنین حساسیت‌هایی در افراد مبتلا به اختلال خوردن بسیار شدید و وسواس‌گونه است.

علائم اختلالات تغذیه ای معمولا در سنین نوجوانی بروز پیدا می‌کند و در حال حاضر 9 درصد جمعیت جهان را تحت تاثیر قرار داده است.

انواع اختلالات تغذیه

• بی اشتهایی عصبی (آنورکسیا)
• پرخوری عصبی (بولیمیا)
• پرخوری
• اختلال اجتناب یا محدودیت غذا
• نشخوار
• اختلال پیکا یا هرزه خواری
• سندرم خوردن شبانه (شب خوری)

که در قسمت‌های بعد به ترتیب با علائم و درمان هر یک آشنا می‌شویم.

آیا می دانستید که

استعداد چاقی حقیقت دارد و ژن هایی وجود دارند که عوامل مربوط به چاقی را کنترل می کنند؟ ژن های مرتبط با متابولیسم نیز یکی از این ژن ها هستند. برای آشنایی بیشتر و مقابله با استعداد چاقی کلیک کنید.

اختلال بی اشتهایی عصبی (آنورکسیا)

رایج‌ترین نوع اختلال خوردن، بی اشتهایی عصبی است.

در حالی که شاخص توده بدنی (BMI) یک فرد سالم و نرمال باید بین 18.5 تا 24.9 باشد، در یک فرد مبتلا به بی اشتهایی عصبی کمتر از 17 است.

1 تا 2 درصد از مردم جهان (و 0.3 درصد نوجوانان) با اختلال آنورکسیا درگیرند.

بی اشتهایی عصبی طیف وسیعی از علائم فیزیکی، احساسی و رفتاری را شامل می‌شوند، چون:

1. علائم فیزیکی

• کاهش وزن قابل توجه ولاغری شدید
• خستگی مداوم و کمبود انرژی
• سرگیجه یا غش
• ریزش مو
• شکنندگی ناخن
• رشد موهای ریز در سراسر بدن (lanugo)
• آمنوره (توقف قاعدگی در زنان)
• یبوست و درد شکمی

2. علائم عاطفی و روانی

• ترس شدید از افزایش وزن در عین داشتن کمبود وزن
• داشتن تصویر بدنی تحریف شده (خود را با وجود کمبود وزن، چاق دیدن)
• داشتن افکار وسواسی در مورد غذا و فرم بدن
• انکار گرسنگی
• اضطراب و افسردگی

3. علائم رفتاری

• بالا آوردن غذای خورده شده
• ورزش بیش از حد
• اجتناب از موقعیت‌های اجتماعی
• امتناع از خوردن برخی غذاها
• پوشیدن لباس‌های گشاد و چند لایه
• وزن کردن بیش از حد و مکرر بدن

بسیاری از افراد مشهور مانند پرنسس دایانا و لیدی گاگا نیز به آنورکسیا مبتلا بوده‌اند و با صحبت درباره شرایطشان سعی در آگاه‌سازی جامعه از عوارض و خطرات این نوع اختلال خوردن داشته‌اند.

به طور کلی این بیماری میان افراد مشهور رایج است، چرا که آن‌ها معمولا تحت فشار برای گرفتن رژیم‌های غذایی سخت و طاقت‌فرسا هستند.

بهتر است فرد با شناخت ژنتیک و رفتار تغذیه‌ای بدن خود، رژیم غذایی مناسب خودش را بیابد تا هم از بروز چاقی مفرط و هم اختلالات تغذیه‌ای خطرناک جلوگیری کند.

متاسفانه آنورکسیا در صورت عدم درمان می‌تواند منجر به مرگ شود.

گاهی خودکشی و گاهی عوارض پزشکی مرتبط با گرسنگی دلیل مرگ افراد مبتلا به بی اشتهایی است.

بی‌اشتهایی دو نوع دارد:

1. نوع محدود کننده: افراد مبتلا با محدود کردن تغذیه یا ورزش بیش از حد، سعی در کنترل وزن خود دارند.
2. نوع پرخوری و پاکسازی: در این نوع، افراد در دوره‌هایی مقدار زیادی غذا می‌خورند اما پس از آن با مصرف ملین‌ها یا استفراغ سعی در کاهش وزن دارند.

درمان بی اشتهایی عصبی

اولین چالش در مسیر بهبودی افراد مبتلا به آنورکسیا، پذیرفتن بیماری‌شان است، زیرا داشتن اختلال خوردن را انکار می‌کنند.

گزینه‌های درمانی بسته به نیاز فرد متفاوت خواهد بود. در موارد شدید بی‌اشتهایی عصبی، درمان سرپایی موثر نیست و نیاز به بستری کردن در خانه یا بیمارستان است.

به طور کلی درمان بی‌اشتهایی شامل ترکیبی از راهبردهای زیر است:

• روان درمانی
• دارو
• مشاوره تغذیه

گاهی پس از شروع درمان آنورکسیا، فرد دچار سندرم تغذیه مجدد (Refeeding Syndrome) می‌شود.

هنگامی که بدن پس از یک دوره سوء تغذیه دوباره وارد فرایند متابولیسم مواد مغذی می‌شود، تغییرات جدی در شیمی آن رخ می‌دهد. این تغییرات می‌توانند شامل عوارض زیر شوند:

• تورم کل بدن (اِدِم)
• نارسایی قلبی و ریه
• مشکلات گوارشی
• ضعف عضلانی گسترده
• هذیان
• اغماء و حتی مرگ

پس لازم است تغذیه مجدد در درمان آنورکسیا حتما زیر نظر پزشک و متخصص تغذیه باشد تا از بروز چنین عوارضی جلوگیری شود.

برای اطلاعات بیشتر در مورد آنورکسیا و درمان آن، این مقاله را بخوانید.

اختلال پرخوری عصبی (بولیمیا)

نوع دیگری از اختلال خوردن، بولیمیا یا پرخوری عصبی است که معمولا در زنان شایع‌تر است.

افراد دچار بولیمیا، در مدت زمان کوتاهی مقدار زیادی غذا می‌خورند و به دنبال آن با تهوع سعی در جبران دارند. این گروه معمولا بعد از غذا خوردن نیز احساس انزجار از خود دارند.

پرخوری عصبی همچنین می‌تواند باعث ایجاد دغدغه برای دستیابی به وزن یا شکل اندامی خاصی شود. فرد دچار این اختلال، اغلب از وزن خود انتقاد می‌کند و نسبت به آن وسواس پیدا می‌کند.

پرخوری عصبی ممکن است شامل علائم زیر باشد:

• ترس از افزایش وزن و داشتن تصویر منفی و غیرواقعی از خود
• پرخوری (معمولا در یک دوره 2 ساعته)
• استفراغ خودساخته
• استفاده نادرست از ملین‌ها یا دیورتیک‌ها
• ورزش بیش از حد و اجباری
• رفلکس معده و دندان‌های لکه‌دار (از اسید معده)
• غذا نخوردن در حضور دیگران
• یبوست

در صورت عدم درمان، پرخوری عصبی عوارض زیر را در پی خواهد داشت:

• خشکی بدن
• بیماری‌های دندان و لثه
• مشکلات گوارشی و یبوست
• کمبود مواد مغذی و عوارض آن
• نارسایی کلیه
• مشکلات قلبی
• آمنوره (توقف قاعدگی در زنان)
• اضطراب و افسردگی
• سوء مصرف مواد مخدر یا الکل

عوارض نادرتری چون پارگی مری، پارگی معده و آریتمی‌های خطرناک قلبی نیز در پی این اختلال به وجود می‌آیند.

درمان اختلال پرخوری عصبی (بولیمیا)

درمان بولیمیا علاوه بر مشاوره تغذیه، شامل تمرکز بر درمان سلامت روان نیز است.

علاوه بر روان درمانی و صحبت با روانشناس، ممکن است روانپزشک از داروهای ضد افسردگی (معمولا فلوکستین) برای درمان پرخوری عصبی کمک بگیرد.

فلوکستین که روی باز جذب سروتونین مغز اثر می‌گذارد، افسردگی و اضطراب را کاهش می‌دهد.

مشاور تغذیه نیز با آموزش عادات غذایی سالم و دادن برنامه غذایی حاوی مواد ضروری بدن به درمان این نوع اختلال تغذیه می‌پردازد.

پرخوری یا اختلال خوردن

اختلال پرخوری (Binge Eating Disorder) نوعی اختلال خوردن است که تقریباً 2٪ از جمعیت جهان به آن مبتلا هستند.

این اختلال در نوجوانان و زنان شایع‌تر است. %3.6 از زنان در مقطعی از زندگی خود پرخوری را تجربه می کنند.

افراد مبتلا به پرخوری بدون آن که گرسنه باشند در مدت زمان کمی مقدار زیادی غذا می‌خورند تا به نوعی حس رهایی یا تسکین برسند (ممکن است بعدا دچار حس شرم شوند).

توجه داشته باشید که اگر خوردن بیش از حد فقط گاهی اتفاق بیفتد، طبیعی است. در حالی که اختلال پرخوری مزمن است.

پرخوری نیز مانند دیگر انواع اختلالات تغذیه ای با برخی اختلالات روانپزشکی مرتبط است و غالبا استرس عامل شروع کننده دوره پرخوری است.

در این مقاله از راهکارهای خانگی برای مقابله با استرس گفته‌ایم.

داشتن بیش از سه علامت زیر معمولا زنگ خطر اختلال پرخوری است:

• غذا خوردن با سرعت بالاتر از حد معمول
• خوردن تا زمانی که فرد به طور ناراحت کننده‌ای سیر شود
• خوردن مقادیر زیاد غذا بدون احساس گرسنگی
• تنها غذا خوردن به دلیل احساس خجالت و شرم
• احساس گناه یا انزجار از خود
• داشتن حس بد در مورد وزن و شکل بدن خود

آزمایش ژنتیک تغذیه می‌تواند با اطلاعاتی که درباره واکنش بدن شما به مواد معدنی و خوراکی می‌دهد؛ به اصلاح برنامه غذایی شما کمک کند. برای دریافت مشاوره ژنتیک رایگان کلیک کنید.

چه چیزی باعث پرخوری می‌شود؟

علل پرخوری هنوز به طور دقیق و جامع شناخته نشده است، اما به احتمال زیاد موارد زیر در بروز این اختلال دخیلند:

• حساسیت بالا به دوپامین

دوپامین مسئول احساس پاداش و لذت است و در پی خوردن غذا آزاد می‌شود.

افراد مبتلا به پرخوری به لحاظ ژنتیکی، حساسیت بیشتری به دوپامین دارند و دیدن، بوییدن یا حتی فکر کردن به غذا باعث ترشح قوی‌تر از حد معمول دوپامین در آن‌ها می‌شود.

• تغییرات در مغز

نشانه‌هایی وجود دارد مبنی بر اینکه تغییرات ساختاری در مغز افراد مبتلا به پرخوری باعث افزایش پاسخ به غذا و کاهش خودکنترل‌گری می‌شود.

• اندازه بدن

تقریباً نیمی از افراد پرخور دچار چاقی هستند. مشکلات وزنی ممکن است هم دلیل و هم نتیجه این اختلال باشند.

• آسیب عاطفی

رخدادهای استرس‌زا مانند سوء استفاده و تجاوز، مرگ، جدایی از خانواده، مورد تمسخر قرار گرفتن در دوران کودکی یا تصادف می‌توانند در بروز این اختلال نقش داشته باشد.

• شرایط روانی

تقریباً %80 از افراد مبتلا به پرخوری با دیگر اختلالات روانشناختی (مانند دیگر مانند فوبیا، افسردگی، اختلال استرس پس از سانحه یا PTSD، اختلال دوقطبی، اضطراب یا سوء مصرف مواد) نیز درگیرند.

برای آشنایی با شایع‌ترین اختلالات روانی، خواندن این مقاله را به شما پیشنهاد می‌کنیم.

درمان اختلال پرخوری

اگر پرخوری درمان نشود می‌تواند باعث عوارض مرتبط با رژیم غذایی مانند سطح کلسترول بالا و دیابت شود.

اما باید برای درمان این اختلال صبر و حوصله به خرج داد، زیرا نیازمند یک برنامه درمانی ثابت و طولانی مدت است.

مانند دیگر اختلالات خوردن، روان درمانی پایه و اساس درمان است. در کنار آن، دارودرمانی و برنامه رژیم غذایی نیز نیاز است.

داروی Lisdexamfetamine که پیش‌تر فقط برای درمان ADHD (اختلال کم توجهی- بیش فعالی) مورد استفاده قرار می‌گرفت، اخیراً به عنوان اولین داروی مورد تایید سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) برای درمان اختلال پرخوری معرفی شده است.

البته این دارو نباید تنها گزینه درمانی باشد، زیرا از عود طولانی مدت پرخوری جلوگیری می‌کند اما ریشه این اختلال را برطرف نمی‌کند.

تفاوت پرخوری با بولیمیا (پرخوری عصبی)

پرخوری با بولیمیا (پرخوری عصبی) متفاوت است. افراد مبتلا به بولیمیا سعی می‌کنند با استفاده از ملین‌ها یا ورزش بیش از حد، پرخوری را جبران کنند.

در مقابل، پرخوری اغلب روشی برای مقابله با احساسات سخت یا اجتناب از استرس است.

افراد درگیر با اختلال پرخوری، معمولاً نمی‌دانند چرا بیش از حد می‌خورند، از وزن خود ناراضی‌اند و احساس افسردگی دارند.

اختلال اجتناب یا محدودیت غذا

اختلال اجتناب یا محدودیت غذا (Avoidant/Restrictive Food Intake Disorder)، اغلب کودکان را درگیر می‌کند و در پسران شایع‌تر است.

کودکان مبتلا به این نوع اختلال تغذیه، معمولاً علاقه چندانی به غذا خوردن ندارند یا تنها بعضی از غذاها را مصرف می‌کنند که منجر به رشد ضعیف آن‌ها می‌شود.

بزرگسالان مبتلا به این اختلال نیز مقدار و نوع غذای مصرفی را محدود می‌کنند. جالب است بدانید که برخلاف دیگر انواع اختلال تغذیه ای، اجتناب/ محدودیت غذا نتیجه تصویر اشتباه از بدن داشتن یا حتی تلاش برای کاهش وزن نیست.

علت دقیق این اختلال ناشناخته است اما بر اساس تحقیقات ممکن است نتیجه موارد زیر باشد:

• اضطراب
• ترس
• تغییرات ژنتیکی
• تاثیرات اجتماعی، فرهنگی و محیطی
• ضربه‌های روحی و تروما

علائم اختلال اجتناب یا محدودیت غذا عبارتند از:

• کاهش وزن قابل توجه
• یبوست
• درد شکم، گرفتگی یا ناراحتی معده
• رشد موهای ریز روی بدن (lanugo)
• خستگی، بی‌حالی و ضعف عضلانی
• دمای پایین بدن
• سیکل قاعدگی نامنظم

همچنین تغییرات رفتاری مانند:

• احساس سیری قبل از غذا یا بی‌اشتهایی
• مشکل در توجه و تمرکز
• محدود کردن مقدار غذای مصرفی
• خوردن غذاهایی با بافت خاص
• ترس از اتفاقاتی استفراغ یا خفگی بعد از غذا خوردن
• بالا رفتن سرعت غذا خوردن

از سوی دیگر کودکان مبتلا به این نوع اختلال، در سه دسته اصلی زیر قرار می‌گیرند:

1. گزینشی غذا خوردن:

برخی از بچه ها در غذا خوردن بسیار گزینشی عمل می‌کنند. آن‌ها ممکن است واکنش‌های منفی شدیدی نسبت به بو، مزه، بافت یا رنگ غذاها داشته باشند و خوراکی‌های ناآشنا را اصلا امتحان نکنند.

2. بی‌علاقگی به غذا:

گروه دیگر از کودکان مبتلا به طور کلی علاقه‌ای به غذا خوردن ندارند. آن‌ها معمولاً اشتهای بسیار کمی دارند و اغلب احساس گرسنگی را انکار می‌کنند.

3. ترس از اتفاقات هنگام غذا خوردن:

بعضی از کودکان از اتفاقاتی که ممکن است هنگام غذا خوردن بیفتد می‌ترسند، برای مثال: احساس درد، خفگی یا استفراغ.

برخی از کودکان مبتلا به اختلال اجتناب یا محدودیت غذا فقط در یکی از این دسته‌ها و برخی دیگر در بیش از یک دسته قرار می‌گیرند.

همچنین این کودکان بیشتر احتمال دارد که دچار مشکلات زیر شوند:

• اضطراب یا اختلال وسواس فکری اجباری (OCD)
• اختلال طیف اوتیسم یا اختلال کمبود توجه (ADHD)
• مشکلات در خانه و مدرسه به دلیل عادات غذایی‌شان

درمان اختلال اجتناب یا محدودیت غذا

اگر این اختلال درمان نشود، موجب عوارض زیر می‌شود:

• سوء تغذیه
• کم آبی بدن
• کم خونی و فشار خون پایین
• پوکی استخوان
• ایست قلبی
• تاخیر در بلوغ

پس باید با درمان این نوع اختلال خوردن از بروز این عواقب تهدید کننده زندگی جلوگیری کرد.

اختلال اجتناب/ محدودیت غذا نیز با کمک پزشک، متخصص تغذیه و روانشناس متخصص درمان می‎شود. اگر فرد مبتلا با موردی چون خفگی نیز درگیر باشد، کمک یک آسیب‌شناس متخصص در گفتار و زبان نیز ضروری است.

والدین در درمان کودکان مبتلا نقش پررنگی دارند. آن‌ها باید سعی کنند وعده‌های غذایی و میان وعده‌های منظمی داشته باشند، اما از کشمکش و مجبور کردن کودکشان به غذا خوردن اجتناب کنند.

نشخوار

اختلال نشخوار بیشتر کودکان را درگیر می‌کند. در این نوع اختلال خوردن، غذاهایی که فرد خورده است پس از حدود 15-10 دقیقه از لوله غذا (مری) به داخل دهان باز می‌گردد.

در این حالت فرد ممکن است غذا را دوباره بجود و ببلعد یا به بیرون تف کند. این حالت می‌تواند 1 تا 2 ساعت ادامه یابد و در هر وعده غذایی رخ دهد.

اختلال نشخوار ناخودآگاه به وجود می‌آید اما ممکن است کم کم به شل شدن ارادی عضلانی دیافراگم منجر شود.

در حال حاضر هیچ دارویی برای درمان صد در صدی نشخوار وجود ندارد. بهترین راه برای متوقف کردن آن این است که فرد یاد بگیرد چگونه غذا را درست بخورد و هضم کند. آموزش تنفس دیافراگمی نیز کمک کننده است.

اختلال پیکا یا هرزه خواری

در اختلال پیکا فرد تمایل دارد تا چیزهایی بخورد که اصلا غذا نیستند و یا ارزش غذایی ندارند. بسته به نوع هرزه خواری، این اختلال می‌تواند بی‌ضرر یا خطرناک باشد.

رایج‌ترین مواردی که افراد می‌خورند عبارتند از:

• یخ
• خاک (به ویژه در زنان باردار)
• خاکستر
• چسب
• گچ
• صابون
• کاغذ
• مو
• پارچه
• پشم
• فلز
• پودر لباسشویی

پیکا گاهی بر اثر کمبود برخی مواد مغذی (مانند آهن) در بدن روی می‌دهد.

این اختلال در زنان باردار، کودکان و افراد مبتلا به برخی اختلالات روانی (اختلال طیف اوتیسم، ناتوانی‌های ذهنی و اسکیزوفرنی) شایع‌تر است.

حدود 27.8 درصد از زنان باردار دچار پیکا می‌شوند و شیوع آن در قاره آفریقا بیشتر است.

جالب است بدانید نام این اختلال از نوعی پرنده گرفته شده که اشیاء غیر عادی می‌خورد!

پیکا می‌تواند عوارض زیر را به همراه داشته باشد:

• کم خونی
• انگل‌های گوارشی
• یبوست
• آریتمی قلب
• مسمومیت از سرب
• انسداد روده کوچک و روده بزرگ

همچنین افراد مبتلا به پیکا اغلب از این وضعیت خود، احساس خجالت یا شرم می‌کنند. به همین دلیل، افراد به دنبال درمان نیستند یا می‌ترسند از آن صحبت کنند.

البته پیکا در زنان باردار معمولاً خود به خود از بین می‌رود. در سایر موارد درمان پیکا شامل دارو برای شرایط روانی خاص، آموزش و رفتار درمانی است.

سندرم خوردن شبانه (شب خوری)

افراد مبتلا به سندرم خوردن شبانه یا شب خوری (Night Eating Syndrome)، چندین بار در طول شب بیدار می‌شوند تا غذا بخوردند.

ممکن است برای بسیاری از ما پیش بیاید که شبی از خواب بیدار شویم و هوس خوردن به سرمان بزند اما این سندرم خوردن شبانه نیست!

افراد مبتلا به شب خوری علائم متمایزی از این حالت دارند، مانند:

• حداقل 25٪ از کالری روزانه خود را بعد از شام و در هنگام بیدار شدن از خواب مصرف می‌کنند.
• میل شدید و غیر قابل کنترل برای غذا خوردن در شب
• تکرار شدن این روند حداقل برای 4 شب در هفته
• کاهش اشتها در طول روز
• مختل شدن و پایین آمدن کیفیت خواب

سندرم خوردن شبانه نیز مانند دیگر اختلالات تغذیه ای بر اثر شرایط روانی چون افسردگی و یا اضطراب به وجود می‌آید و خطراتی چون اضافه وزن، دیابت و فشار خون بالا را دارد.

علاوه بر درمان روانشناختی و دارویی شب خوری، نور درمانی (فوتوتراپی) نیز ممکن است لازم باشد.

در نور درمانی با استفاده از نور مخصوص به مدت 15 تا 30 دقیقه روزانه، ریتم شبانه روزی فرد مبتلا تغییر می‌کند تا در شب احساس خواب آلودگی داشته باشد.

همچنین به این افراد توصیه می‌شود در طول روز فعالیت بدنی داشته باشند تا شب بهتر بخوابند.

بیماری های تغذیه در ورزشکاران

اختلالات تغذیه حتی ورزشکاران را که به نظر می‌رسد سبک زندگی سالمی دارند، تحت تاثیر قرار می‌دهد.

آن‌ها دقیقا به دلیل داشتن برنامه‌های غذایی و تمرینی آسیب‌پذیرترند و ممکن است تحت فشار زیادی برای داشتن وزن و شکل بدنی خاصی قرار بگیرند.

تحقیقات نشان می‌دهد حدود 45 درصد از ورزشکاران زن و 19 درصد از مردان ورزشکار با اختلال خوردن دست و پنجه نرم می کنند!

اختلالات تغذیه ای در بین ورزشکارانی که در رشته‌های انفرادی فعالیت می‌کنند، بیشتر است. مانند:

• دو و میدانی
• شنا
• دوچرخه سواری
• ژیمناستیک

در چنین ورزش‌هایی، معمولا وزن کم بدن مزیت و اختلالاتی چون بی اشتهایی و پرخوری عصبی (آنورکسیا و بولیمیا) در بین این قشر شایع است.

سندرم «سه‌گانه ورزشکار زن» به سه پیامد منفی اختلال خوردن اشاره دارد:

• اختلال قاعدگی
• انرژی کم
• کاهش تراکم استخوان

جالب است بدانید
می‌توانید سبک تغذیه خود را بر اساس متابولیسم بدن خودتان و واکنش های ژنتیکی که نسبت به مواد معدنی و سایر خوراکی ها دارد تغییر بدهید؛ تست تغذیه ژنتیک (NutritionX) در این زمینه به شما کمک می‌کند. برای دریافت مشاوره ژنتیک رایگان کلیک کنید.

اختلالات تغذیه و خوردن در نوجوانان

یکی دیگر از گروه‌های آسیب‌پذیر در اختلال خوردن، نوجوانان به ویژه دختران هستند. دختران نوجوانان مبتلا به بی اشتهایی عصبی معمولا افرادی کمال گرا هستند که در عین حال، از اعتماد به نفس پایین رنج می‌برند.

آن‌ها معمولا با وجود لاغر بودن تصور می‌کنند که چاقند و سعی در پنهان کردن این علائم خود از اطرافیان و خانواده دارند.

یک مطالعه نشان داده که %36 از دختران نوجوان معتقدند اضافه وزن دارند!

این احساس زمانی که با گرسنگی دادن به خود و ورزش‌های سخت همراه باشد به اختلال خوردن تبدیل می‌شود.

اختلالات تغذیه ای در سالمندان

در حالی که معمولا دختران نوجوان و زنان به اختلالات خوردن مبتلا می‌شوند، اخیرا بروز این دسته از بیماری‌ها در سالمندان افزایش یافته است.

همانطور که در مقاله به تفصیل عنوان شد، عامل اصلی اختلال خوردن و به خصوص بی‌اشتهایی در افراد جوان‌تر، داشتن تصویری تحریف شده از بدن خویش است.

در حالی که عامل ابتلا به این اختلالات در سالمندان عبارتند از:

• تغییر در طعم و بوی غذا به‌ویژه به علت مصرف داروهای مختلف
• مشکلات روانشناختی درمان نشده از سال‌های جوانی
• اختلالات شناختی و حافظه
• توجه طلبی
• از دست دادن یکی از عزیزان، به ویژه شخصی که وعده‌های غذایی فرد سالمند را تهیه می‌کرده
• امتناع از خوردن به عنوان تنها شکل باقیمانده کنترل بر زندگی خویشتن
• رد غذا به عنوان اعتراض به بستگان یا پرستاران
• حتی تلاش آگاهانه یا ناخودآگاه برای خودکشی و فرار از افسردگی

درمان اختلالات تغذیه در سالمندان نیز مانند جوانان ترکیبی از راهبردهای روانشناسی، تغذیه ای و دارویی است.

جمع‌بندی

اختلالات تغذیه و خوردن فقط مربوط به رفتار تغذیه ای افراد نیست و شامل شرایط روانی آن‌ها نیز می‌شود. به همین دلیل است که آن‌ها به عنوان اختلالات روانپزشکی شناخته شده‌اند.

افراد معمولاً از این اختلالات برای مقابله با یک موضوع عمیق‌تر مانند اضطراب یا افسردگی استفاده می‌کنند.

تقریباً در درمان تمامی انواع اختلال خوردن، روان درمانی اساس اصلیست. آگاهی از انواع و علائم این اختلالات برای مداخله زودهنگام و درمان ضروریست.

منابع:

• https://www.healthline.com/nutrition/common-eating-disorders#rumination
• https://my.clevelandclinic.org/health/diseases/9794-anorexia-nervosa
• https://my.clevelandclinic.org/health/diseases/17652-binge-eating-disorder
• https://kidshealth.org/en/parents/arfid.html
• https://www.nimh.nih.gov/health/publications/eating-disorders
• https://www.webmd.com/mental-health/eating-disorders/understanding-eating-disorders-teens